[صبح]

در اصل توسط ناقد نوشته شده است

اقدامات تدریجی ایران نهایتش به خروج از برجام و نهایتا خروج از NPT ختم میشه. مرحله ای که ریسک بالایی داره و حداقلش اینه که یه بار دیگه ما را می فرستند ذیل فصل هفتم.
شاید بگویید وضعیت فعلی خیلی با فصل هفتم فرق نداره، درست است، اما یک فرق مهم داره و آن این است که الان تحت تحریم های یک جانبه آمریکا قرار داریم و حداقل از نظر سیاسی و تبلیغاتی و حقوقی دستمان باز و زبانمان دراز است. اما در قضیه فصل هفتم با اجماع جهانی و انزوا در حد کره شمالی روبه رو هستیم، همان وضعیتی که خفت برجام را پذیرفتیم تا از آن خارج شدیم (و البته برجام آن قدر خاک بر سر شده که هیچ کس از این دستاورد که برجام ما را از فصل هفت خارج کرد چیزی نمی گوید!)

گمان من این است که ایران مراحل خروج از برجام را کاملا محتاطانه دنبال می کند تا زمان بخرد (مثلا تا زمان انتخابات امریکا). (به قول یکی از دوستان این کارها سوسول بازیه ،واقعا اگر می خواهیم اقدامی انجام دهیم باید مرد و مردانه برجام را آتش بزنیم!)
خروج از NPT هم بیشتر به شوخی نزدیک است، مگر آن که کار به جاهای خیلی باریک بکشد (که نخواهد کشید).

در باره جنگ و آتش بازی هم نظرم را قبلا گفتم. وضعیت آن قدر ملتهب و حساس است که هیچ عاقلی دست به ریسک نمی زند، چه ما و چه طرف مقابلمان؛ لذا اگر آرامکو را زدیم آن ها هم کشتی ما را زدند و ما دیگر ادامه ندادیم، یعنی یه جورایی یک یک شدیم (و البته در حملات اسرائیل در سوریه و عراق حساب از دستمان در رفته و خیلی عقب هستیم)!
لذا حرف های شما مثل نصف کردن ناو و سقوط هواپیمای مسافربری و یا ساختن بمب هسته ای فقط در حد عملیات روانی علیه دشمن کارآیی دارد، و البته آن هم باید حساب شده باشد تا هزینه زیادی را متحمل نشویم. به این ترتیب در وضعیت منطقه اتفاق خاصی نخواهد افتاد.

آقای عراقچی گفت که خروج از NPT در ازای تصویب قطعنامه‌های سازمان مللی است. و این کشمکش خوبی است.