صبح

" این که میگید خصومت نیست، منفعت طلبی هست که طبیعیه در عالم سیاست.

ظاهرا مفهوم خصومت، تهاجم، جنگ آفرینی، فتنه سازی، براندازی و تحریم و فشار حداکثری رو متوجه نیستید

بدیهیه که رفتار روسیه منفعت طلبانه ست ... اما رفتار آمریکا، خصومت بار و دشمنی هست. منفعت طلبی بین آمریکا و فرانسه و انگلیس هم جاری هست ... به این تهاجم و استعمار نمی گن و انتظار این نبوده روسیه برای ما فداکاری کنه! این انتظار رو هر کسی ساخته بر عهدۀ خودشه.

در مورد S400 به دلیل تاخیر در S300 ما باور رو ساختیم که کمی بهتر از S300 هم هست لذا هیچ وقت درخواست S400 به روسیه ندادیم که به زحمت نیافته، البته احتمالا روسیه هم کمی ما رو کمک کرد تا "باور" رو بسازیم و در مورد تاخیر S300 خیلی جریمه نگیریم و اون چه که شما میگید خیلی با واقعیت میدان نمی خونه. این که ترکیه تلاش می کنه دو دوزه بازی کنه و آیا این دو دوزه بازی کردن رو آمریکا یا روسیه نمی فهمند، سرمایه گذاری بی نتیجه ای هست. بالاخره یک روزی خط قرمز تعیین کننده ای برای ترکیه کشیده میشه. باز هم تکرار می کنم، ترکیه فقط 20 ساله که ادعای "ترکیه بودن" کرده و شبش درازه. "

" من نگفتم که روسیه "هیچ وقت در صدد تحقیر و ضربه زدن به ایران نیست"، گفتم سیاست ثابت روسیه مثل آمریکا چنین نیست. فرق این دو عبارت واضح است. "

" احتمال مجرّب چیز در پرده ای نیست و سخنگوی آمریکا دیروز تلویحا به احتمال مجرب شما هم اشاره کرد، اما این که دولت جمهوری اسلامی چطور خواهد توانست بدون ذلت و خفت و خواری هم چهرۀ سرخ خود را نگاه دارد و هم شرایط کدخدا را حفظ کند دیگر بعهدۀ همان خبرگان کاغذپاره‌های اعجاز آمیز برجام است که چگونه می‌توانند مسأله به این مشکلی را بدون تن فروشی حل کنند. اگر توانستند واقعا شایستۀ ستایشند. وقت و امید و عمر ملت را با این مهملات می‌سوزانند علیرغم این که یک بار بلکه چند بار گزیده شدند.



وقتی سطح تحلیل دانشگاهی ما در حد شوخی ها و اخبار گریم شدۀ باقی بماند و پشت صحنه اساسا چیز دیگری باشد که بعید میدانم ندانید، نتیجه همین ساده اندیشی در خوش بینی به آمریکاست.

آمریکا نه تنها در یک جلسه و دو جلسه ، که به شکل یک سیاست ثابت و آشکار مشغول تحقیر و ضربه زدن به ایران است که چنین چیزی در خصوص روسیه دیده نمی شود. مقایسۀ این با حالا یک خبر پر گریم و پر هذیان جلسۀ احتمالی پوتین و قالیباف، حاکی از سطح آگاهی و انصاف گوینده اش است. اگر توانستند با یک نیمچه واقعه رابطۀ ایران با روسیه را با رابطۀ ایران با آمریکا برابری دهند، روی چیزی جز خرفتی مخاطب سرمایه‌گذاری نکرده‌اند.

روسیه هم رفتارهای تحقیر آمیز سیاست ثابتش بشود، تکلیف همان آمریکا را خواهد داشت ... ما از اصولی سخن گفتیم که مایۀ قدرت و حیات است و خلاف آن مایۀ ذلت و عقب ماندگی و بدبختی... تطبیق این اصول فرق نمی کند که با روسیه و چین باشد یا آمریکا و فرانسه و غیره که کسی بخواهد با دستمال کثیف شیشه پاک کند. "

" مذاکره و عنوان آرمانی تاریخی و طنزآمیز اون برای کسانی که امید عجیبی به غرب دارند، که آب و نون نمیشه.
نتیجه رو باید دید. چیزی که باهاش مخالفت شده این هست که مذاکرۀ سرکاری و بی نتیجه حاصل نشه و مردم معطل نشن.
روشنه کسی با اصل تعامل بر اساس احترام و منافع طرفین هیچ مخالفتی نداره و الا با روسیه و چین هم قطع رابطه بود ... مساله اینه که در مورد مذاکره با آمریکا برای ایرانی که مثل ماهی از دست سلطۀ آمریکا لیز خورده و فرار کرده احترام و منافعی وجود نداشته و نداره و هنوز جاش برای آمریکا داره میسوزه... هر وقت این احترام و منافع رو حس کردید بگید که بریم مذاکره کنیم.


مذاکرۀ تحمیل شده به ملت تحت تهاجم ایران که در داخل به زبان فارسی اکو میشه، معناش عینا تسلیم هست، آمریکا خیلی قوی هست و ایران خیلی ضعیفه .... پس چیزی که آمریکا خواسته رو واگذار کن تا نان شام و ناهارت که حق طبیعی بشری تو هست قطع نشه. دلالی این وحشی‌گری واقعا ننگ مدعیانش هست. غرب متوحش داره تاکید می کنه ما "موشک"هامون رو بدیم و گویا از اون چه قبلا از حقوق هسته ای واگذار کردیم سیر نشده ... این خلع سلاح کاملا مضحک و بی معنی بوده ... و اینها تبادل منافع و حقوق ضمن احترام متقابل نیست... زیاده خواهی غرب و امیدش رو دقیقا همین صداهای فارسی زبان در خدمت غرب تامین می کنه .... اینها جنگهای سلطه و اشغالگریه که در لحاف مذاکره پیچیده میشه و با روغن مالی لجستیک رسانه ای هم پوشش داده میشه "

" بلند که می کنه، اون " ان شاء الله که این ملت بر این خان هم چیره خواهد شد و فریب وعده های این درندگان متوحش رو نخواهد خورد." مال همین بود.



چیزی که مهمه بدونیم و فراموش نکنیم اینه که هم بایدن و هم ترامپ دژخیم ، بدخواه و آسیب رسان هستند. نشون دادن خوش بینی و اعتماد یا عقب نشینی و تسلیم زورشون شدن نسبت هر یک از این دو جناح آمریکائی، سقوط و افول هست، مگر واقعا راهی باشه که اثبات کنند که حسن نیت دارند که البته توبۀ گرگ مرگ هست. "

" کمک های مالی که برای جلوگیری از سقوط سوریه و افتادن منطقه دست سعودی و اسرائیل و داعش صرف شده کمک بلاعوض نیست و وام هست برای یک هدف گذاری سیاسی که قبل از این که مربوط به سوریه باشه، جزوی از ارادۀ ملی ما برای تضعیف استعمار و استبداد صهیونیستی درمنطقۀ ما و کاهش منافع اونهاست که با سرعت کمی در حال بازگشت هست، یکی از دلایلی که این سرعت کم هست، عدم تمایل جریان غربگرای حاکم بر دولت برای چرخاندن اقتصادایران از این مسیر هست ، دولتی که وزیر خارجه ش میاد داد میزنه آمریکا اونقدر قدرت داره که اگر بخواد ما رو کن فیکون می کنه... یا مثل علیل های ذلیل فقیر گدا صفت بیچاره در اوج مذاکره اظهار می کنه خزانه م خالیه به من بدبخت کمک کنید، یا علنا در بین سران غرب سخنرانی می کنه که اگر به ما برای برجام کمک نکنید رقیب رای میاره، طبیعیه که از روش های مقاومت استفاده نمی کنه تا به خداوندگاران جهان ثابت کنه بچۀ شری نیست و تمایلی به رونق دادن محور مقاومت نداره و حالا هم مجبوره که خیلی تعارضی ایجاد نکنه که اقلا جایگاه قدرتش در ایران رو حفظ کنه ... فتح الفتوح ها رو سلیمانی ها می کنند و خوب دولت لیبرال که مسئول بهره برداری هست میشینه نگاه می کنه. البته ممکنه هم اینقدر بدبینانه نگاه نکنیم و خیلی هم تهمت نزنیم و بگیم اینها همه بی عرضگی است همینطور که در ادارۀ اقتصاد داخل ایران بی عرضه و ناتوان هستند در مورد بهره برداری از عراق و سوریه هم بی عرضه بودند!


بدیهیه که دولت و جریان افرادی که معلوم نیست در هزار جلسۀ برجام چه گفتند که این کاغذباطله‌های افتضاح حاصل شد، و روزی هم حرف از برجام دو و سه زدند و آماده بودند که حضور منطقه‌ای ایران رو در برجام دو و سه و چهار روی میز معامله بگذارند، نباید هم در جریان بهره وری از حاصل مقاومت و نفوذ منطقه ای جدی باشند و سرمایه ای روی این قضیه بگذارند ... چون طبیعتا به نظرشان این سرمایه گذاری ای است که دوام ندارد! و اجازۀ کدخدا برای آن صادر نشده است.



البته این به ساختارهای اجتماعی ما هم بر میگرده، ده سالی که کالاهای ایرانی داخل عراق زیاد شد و بعد رو به افول گذاشت من دلیلش رو از چند جهت صاحب نظر عراقی پرسیدم ، اونها دلیلشون این بود اعتماد از بین رفته و کلاه برداری زیاد شده و عراقی ها حاضر نیستند با تاجر ایرانی معامله کنند چون کلاه سرشون میگذاره که بعد هم کمک های لجستیک رسانه ای آمریکا رسید و دولت آمریکائی شد و عملا تا جائی که میتونه داره مانع روابط میشه. حالا این البته میتونه روایت یک طرفه‌ای باشه اما میتونم حدس بزنم که چه نوع بی مسئولیتی ای در این روابط تجاری ممکنه اتفاق افتاده باشه ولی مشکل اعتماد و اعتبار و کیفیت رابطۀ اقتصادی رو هم البته دولت ما باید تضمین می کرد و به خریدار عراقی تضمین میداد که کلاه سرش نمیره و امکان پیگیری و دریافت خدمات پس از فروش به طرف عراقی میداد. که باز هم از عرضه خالی بود. البته دولت احمدی نژاد هم فاقد عرضه و امکان فهم مطلب بود و اونجا باید این مدیریت شروع می شد.

به گفته سردار فدوی کل خرج (بدون بازگشت) دخالت نظامی بیست سالۀ ما در منطقه شامل عراق/سوریه/یمن و غیره از سال 2006 تا 15 سال، بیش از 20 میلیارد دلار نبوده و هر کس خلاف این بگه دروغ گفته. با 20 میلیارد دلار 20000 میلیارد دلار غرب رو در هم کوفتن واقعا اسطورگی و هنر هست.

در خصوص ترکیه کلا در مرحلۀ پرتی سخن می گید که از حوصلۀ این بحث خارجه.

روابط ترکیه با اعراب به شدت تیره است، اگر دو تا خبرنگار رفتند دو نفر رو در فلسطین پیدا کردند که حالا یک عکس قهرمانانه از اردوغان به دست گرفتند این الزاما حاکی از علاقۀ تودۀ مردم فلسطین به ترکیه نیست و اصولا جریان دشمن سازی از ایران در بین اعراب به دلیل اثر و هیبت و قدرت و آینده دار بودن و درست و خطرناک بودن حرکت ایران داره انجام میشه که این برای ترکیه وجود نداره، پس نیازی هم نیست سیاهش کنند یا علیهش حرکتی صورت بدن. این حرکت منحصر به فرد ایران هست که نیاز به مبارزه و اتحاد مشترک و قشون کشی دشمنانش داره که روزی خانم کلینتون در 2007 همه مزدوران رو جمع کنه و بگه اگر نجنبید باختید و در فاصلۀ 15 سال پیکان دشمنی رو از اسرائیل به ایران کج کنند و نه ترکیه .... و اصولا این قیاس ها خاله زنکی هست.

شما عکس اردوغان رو در گوشه ای که هر عکاسی میتونه صحنه سازی کنه و بگیره دیدید اما بیلبردهای قاسم سلیمانی رو در جائی که تا ده سال پیش نمیشد اسم رابطه با ایران رو در اون آورد ندیدید ... شاید "تق" این تحول سنگین رو هم چند سال دیگه بشنوید، ما که فعلا شنیدیم. "

" تنها برگی که بایدن داره، تحریک داخلی، فتنه و از هم شکستن داخل ایران هست.

و الا در دورۀ تحریم ترامپی روشن شد که آخر آخر آخر تحریم هم هیچ سودی عاید نمیشه و ایران عملا خودش رو سازگار با شرایط می‌کنه ولو این که رنج بسیار بکشه.

البته تحریم + فتنه ، یک پله بالاتر از تحریم و فشار حداکثری گودزیلائی ترامپ بود، گودزیلائی که مغز یک گنجشک توی سرشه. حالا هم تحریم رو خواهیم داشت و هم گودزیلائی که مغز متناسب تو سرشه و بر خلاف توان ناچیز ترامپ شروع به تحریک و ساماندهی و سرمایه‌گذاری روی اذهان عمومی و خصوصی داخل ایران برای واداشتن این ملت به تسلیم و سپس خرد کردن اون خواهد کرد و البته از ابتدا هم برنامه فریب برجام همین بود که ناگهان وزوز مگس ناخبره و ناواردی مثل ترامپ برنامه رو به هم ریخت.

ان شاء الله که این ملت بر این خان هم چیره خواهد شد و فریب وعده های این درندگان متوحش رو نخواهد خورد. "

" سلام

موضوع کاملا دینی و اسلامی و تشریع(قانون گذاری) اسلام بر جامعه برای حفظ چند چیز از جمله خانواده ، نسل و جمعیت و سایر حواشی اخلاقی در رفتارهای بشر هست. لذا شروع کردن سوال با این که دلیل غیر دینی آورده شود، کلا حذف کردن صورت مسأله هست.


همجنس‌گرائی یا لواط عامل کاهش ارزش نسل و جمعیت است، ولو در حد یک نفر، عامل کاهش کیفیت نسل بر اثر تضعیف امکانات خانوادۀ نوعی سنتی است و این نظر تشریعی اسلام و سایر ادیان توحیدی است و طبعا قابل بحث هست که مثلا کیفیت تربیت کودکی که از زیربته‌های خیابان پیدا شده یا حتی بر اثر کلونینگ سلولهای بنیادی تولید شده و ارتباط او با والدینش بهتر است یا همان که در خانوادۀ سنتی متولد و تربیت شده که فعلا در امروز جواب کاملا مشخص است. در همین حال سواد بشر برای فهم این موضوع هرگز کافی نیست و بلکه ناچیز است و من نوعی ترجیح می دهم پس از همۀ جدال‌هائی که از لج‌بازی‌ها بیرون می‌آید، چیزی که فکر می‌کنم از طرف خالق انسان و صاحب تمام علم انسان وحی شده را با زندگی خود تطبیق دهم.

بر خلاف نگرش متوحش مدرنیته که هر کس هر بلائی خواست سر جان و زندگی خود بیاورد، اسلام مسئول و نگران تک تک افرادی است که به آن ایمان دارند و عملا جامعه‌ای که مسلمان است می تواند و باید بر این اساس قانون خود را تنظیم کند.

در یک جمله، می توان ممنوعیت لواط را دفاع از خانواده، جمعیت، نسل و در پی آن دفاع از انسانیت و تمدّن دانست. در نگرش مدرنی که بشر خود را در یک جنگل متوحش می‌بیند و بر خلاف انتظار طبیعی از یک نگرش پیشرو، که به جای سوق به زندگی کیفی جمعی و متمدنانه، متاسفانه به پرورش خودخواهی فردی تمایل دارد، هر چیزی و هر کسی در هر جائی "آزاد" و "وِل" است که هر چه بخواهد بکند، اما تمدن با قانون گذاری رفتارهای اجتماعی و همزیستی انسان‌ها در همسایگی یکدیگر شروع می شود و این قانون توحیدی نیز نگران خانواده و جامعه است و عجیب است آن پسرفت و ارتجاع مدرن ژست آزادی و پیشرفت به خود می‌گیرد و با دعوت بشر به توحش جنسی، عوامفریبی می‌کند. "

" فیلسوف فرانسوی: مسلمانان دارای شرافتند؛ ما شرافت خود را از دست داده‌ایم

یک فیلسیوف فرانسوی در دفاع از اسلام گفت که مسلمانان در مقابله با مادیات به ما درس می‌دهند و دارای شرافت و ارزش‌های اخلاقی هستند در حالی که ما شرافت و عزت خود را از دست داده‌ایم.
https://media.farsnews.ir/Uploaded/F...est_PhotoN.JPG به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، انتشار کاریکاتوری موهن در نشریه فرانسوی «شارلی ابدو» و پس از آن، اظهارات «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه در حمایت از این امر به بهانه آزادی بیان و نیز اصرار او بر ارائه لایحه‌ای ضداسلامی با موجی شدید از اعتراض مسلمانان جهان مواجه شد و علاوه بر مردم کشورهای مختلف عربی و اسلامی، دولت‌های آنها نیز این اقدام پاریس را به شدت محکوم کنند.
تاکنون در بسیاری از کشورهای اسلامی پرچم فرانسه و عکس رئیس‌جمهور آن آتش زده شده یا در برابر سفارت این کشور، تجمعاتی برگزار شده است و مسلمانان خواستار عذرخواهی رسمی مقامات فرانسوی شده‌اند.امری که موجب شد تا ماکرون تلویحا از مواضع قبلی خود عقب‌نشینی کند و بگوید که احساسات مسلمانان در قبال انتشار کاریکاتورهای موهن را درک می‌کند.
به نوشته روزنامه الکترونیکی «رأی الیوم»، تنها چندین ساعت پیش از روز میلاد رسول اکرم ، مجادله و بحث شدیدی در اروپا درباره اسلام آغاز شده است. از یک سو رئیس یک حزب راست‌گرای اتریشی، در اظهاراتی اهانت ‌آمیز، قرآن را خطرناک‌تر از کرونا توصیف می‌کند و از سوی دیگر یک فیلسوف فرانسوی در دفاع از اسلام و مسلمانان می‌گوید که مسلمانان دارای اخلاق و شرافتند در حالی که مال شرافت و عزت خود را از دست داده‌ایم.
در ادامه این گزارش آمده است: «من از کرونا نمی ترسم، کرونا خطرناک نیست، قرآن به مراتب خطرناک‌تر از آن است..» این سخنان جدید را «نوربرت هوفر» رئیس حزب راست‌گرای آزادی اتریش به صراحت و در ملأ عام بر زبان می‌آورد.امری که موجب می‌شود تا جوانی مصری به نام «یاسر جوید» با انتشار ویدئویی به آن به شدت واکنش نشان دهد و طی آن از پیامبر اسلام دفاع کند. هوفر نیز با کمک بزرگترین وکلای اتریش علیه این جوان شکایت کرد و همزمان با حوادث جاری در فرانسه حکم دادگاه این جوان نیز صادر و وی محکوم شد.
در یکی از ویدئوهایی که از این جوان مصری پخش شده، یکی از وکلای هوفر نزد او می‌آید و به این پیشنهاد مصالحه در ازای ابراز تاسف می‌دهد اما جوید با آن مخالفت می‌کند و از رئیس حزب آزادی اتریش می‌خواهد که اول درباره آنچه که به قرآن نسبت داده، عذرخواهی کند.
در مقابل در فرانسه نیز شماری از فعالان ویدئویی از مصاحبه تلویزیونی «میشل اونفرای» فیلسوف فرانسوی را دست به دست می‌چرخانند که می‌گوید: معتقدم که مسلمانان به ما درس می‌دهند و در این مسیر بر حق هستند. درس در مقابله با مادیات. زیرا هرچه که ما می‌بینیم، آنها افرادی هستند که ایده‌آل بالاتری دارند. آنها افرادی هستند که معتقدند می‌توان از افق عبور کرد. من از نسل‌های جدیدی که تقریبا معجونی از هر چیزی هستند، سخن نمی‌گویم. می‌گویم افقی که می‌توان از آن عبور کرد در تلفن همراه یا خودروها و چنین چیزهایی نیست. آنها افرادی هستند که دارای روحانیتند و اخلاق مدارند و تعهدات اخلاقی دارند. آنها دارای ارزش‌هایی هستند و معتقدند که ما باید از اینکه سالمندان خود را به خانه سالمندان می‌‌فرستیم، خجالت بکشیم. آنها معتقدند که روابط جنسی با هر کسی و به هر طریقه‌ای برای زنان مایه افتخار نیست. معتقدم که این امر ربطی به جمود ندارد. این امر به کرامت و عزت مربوط می‌شود. زیرا آنها مردمی هستند که دارای اخلاقیات و شرافتند و ما شرافت را از دست داده‌ایم و شرافت و عزت برای ما معنایی ندارد. "

" پرتاب موفق نخستین ماهواره نظامی جمهوری اسلامی ایران توسط سپاه نخستین ماهواره جمهوری اسلامی ایران توسط سپاه پاسداران با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت.
https://media.farsnews.ir/Uploaded/F...est_PhotoN.jpg به گزارش گروه دفاعی خبرگزاری فارس، ماهواره نور به عنوان نخستین ماهواره نظامی جمهوری اسلامی ایران صبح امروز (چهارشنبه ۳ اردیبهشت ماه) از ماهواره بر ۲ مرحله ای قاصد از کویر مرکزی ایران توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با موفقیت پرتاب و در مدار ۴۲۵ کیلومتری زمین قرار گرفت.
این اقدام دستاوردی بزرگ و تحولی نوین در عرصه فضایی برای ایران اسلامی خواهد بود.
اخبار تکمیلی متعاقبا اعلام خواهد شد.
انتهای پیام/ "

" ضميمه 28175 "

" توافق‌های صلح با تل‌آویو از کتب درسی فلسطین حذف شد تشکیلات خودگردان فلسطین در چاپ جدید کتاب‌های درسی، جزئیات پرداخته شده به توافق‌های صلح موجود با رژیم صهیونیستی را حذف و از «اسلو» نیز «به شکل منفی» یاد کرد.
https://media.farsnews.com/Uploaded/...est_PhotoN.PNG



به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، تشکیلات خودگردان فلسطین مستقر در رام الله (کرانه باختری) بندهای مربوط به توافق «اسلو» را از کتاب‌های درسی جدید فلسطینی‌ها حذف کرد.
خبرگزاری فلسطینی «صفا» به نقل از منابع صهیونیستی گزارش داد: تشکیلات خودگردان طی سه سال اخیر مواد تاریخی در کتاب‎های درسی را بروز کرده و هر توافق مسالمت‌آمیزی با اسرائیل یا مذاکرات قبل از امضای توافق اسلو را حذف کرده است.
در ادامه این گزارش آمده، در چاپ جدید کتاب‌های درسی هر آنچه مربوط به توافق «الخلیل» در سال ۱۹۹۷ نیز بوده، حذف شده است. بر اساس این توافق کنترل شهر الخلیل، میان تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی تقسیم شد.
روزنامه اسرائیلی «جروزالم پست» نیز با انتشار این خبر نوشت، «تشکیلات خودگردان فلسطین، ذکر همه توافق‌های صلح با اسرائیل را جز توافق اسلو از کتب درسی [امسال] حذف کرده و پیشتر جزئیات آن در کتب درسی بود و آنچه از توافق اسلو ذکر کرده، ذکری منفی است».
این روزنامه اسرائیلی همچنین نوشته که «بر خلاف نسخه‌های پیشین کتب درسی، از حضور یهودی‌ها در تاریخ اسرائیل [فلسطین اشغالی] هیچ سخنی نرفته جز محله یهودی در قدس».
طبق گزارش این روزنامه، پیشتر دانش‌آموزان مدارس کرانه باختری کتب درسی طبق شیوه درسی اردن را و دانش‌آموزان در غزه، کتب درسی مصری را می‌خواندند.
«بنی گانتز» رئیس ائتلاف «آبی سفید» در واکنش به این موضوع اعلام کرد، این موضوع به فرصت‌ها برای تحقق صلح و حصوال آینده بهتر برای جوانان فلسطینی ضربه می‌زند.
پیمان اسلو با نام رسمی «بیانیه اعلام اصول اولویت‌های موقت دولت خودگردان (فلسطین)»، نخستین موافقتنامه رودروی دولت رژیم صهیونیستی و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بود که در سال ۱۹۹۳ به امضای دو طرف رسید. پیمان اسلو تلاشی برای تعیین یک چارچوب مشخص بود که به سازش کامل فلسطین با رژیم صهیونیستی بینجامد.
مذاکراتی که منجر به امضای این پیمان شد به طور مخفیانه در اسلو پایتخت نروژ انجام شد و در ۲۰ اوت ۱۹۹۳ به پایان رسید و این پیمان به طور رسمی در ۱۳ سپتامبر ۹۳ در واشینگتن دی‌سی با حضور یاسر عرفات (رئیس پیشین تشکیلات خودگردان)، اسحاق رابین (نخست‌وزیر وقت رژیم اسرائیل) و بیل کلینتون (رئیس‌جمهور وقت آمریکا) به امضا رسید.
انتهای پیام/ص "

" ترفندهای مشترک فتنه‌های ایران و عراق در آستانه اربعین حسینی، همچون سال‌های گذشته، دور جدیدی از تحرکات دشمنان برای اختلاف‌افکنی بین دو ملت ایران و عراق کلید خورده است؛ بررسی این تحرکات در ایران و عراق نشان دهنده نکات مشترکی است.
https://media.farsnews.com/Uploaded/...est_PhotoN.jpg مجله فارس پلاس؛ حمزه ناجیان: عراق چند روزی است که در گیر اعتراضات مردمی است. اعتراض‌هایی که به دلایل اقتصادی شکل گرفته ولی ظاهرا آب گل‌آلود خوبی برای ماهیگیری دیگران شده است. حالا ارتش رسانه‌ای عبری،عربی،غربی به خط شده تا بلکه بتواند دامنه اعتراضات را گسترده‌تر و شدت آنها را بیشتر کند. هدف یک چیز است: راهپیمایی عظیم اربعین؛ اجتماع چندمیلیونی زائران امام حسین در اربعین حسینی که چندسالی است چشم جهانیان را به خود معطوف کرده.
سیاستمدارانی که چند سالی استراتژی بایکوت خبری را برای این راه‌پیمایی بی‌نظیر در رسانه‌های رسمی جهان به کار گرفته بودند، کم‌کم به این نتیجه رسیدند که نمی‌توان این اجتماع بزرگ را نادیده گرفت. پس چاره‌ای نیست و باید به این موضوع هم پرداخت؛ البته ناقص و تحریف شده!
اما امسال و در آستانه اربعین، اعتراضات عراق، بهانه بهتری به دست این رسانه‌ها داده تا فضا را غبارآلود کنند. البته ترفندهای به کار رفته در این رسانه‌ها برای ما ایرانی‌ها چیز جدیدی نیست. انگار باز هم یک ماجرای تکراری در حال وقوع است. در بخش اول این گزارش قصد داریم به شباهت‌های خط خبری و محور استفاده شده توسط رسانه‌های دشمن بپردازیم و در بخش دوم به شباهت ترفندهای آنان.
بخش اول
* ایران و عراق مگر با هم نجنگیدند
یکی از ابتدایی‌ترین سنگ‌اندازی‌هایی که رسانه‌های بیگانه در هردو کشور مطرح کرده‌اند، این است که مگر شما با همدیگر نجنگیده‌اید و بسیاری از عزیزان‌تان را در این مسیر از دست نداده‌اید؟ پس چرا باید یکدیگر ارتباط داشته باشید؟
آن‌ها بیان نمی‌کنند که دشمنی ایران با بعثی‌هایی بود که یک دنیا را در حمایت خود داشتند، و نه این افرادی که جانانه از زائران اربعین میزبانی می‌کنند و «حب‌الحسین_یجمعنا» را معنا می‌کنند. حتی در همان زمان جنگ هم بسیاری از عراقی‌ها به صف جبهه‌های ایرانی پیوستند و با حزب بعث جنگیدند.

** حضور نیروهای خارجی
امسال و در میانه اعتراضات عراق، شایعه‌ای مبنی بر حضور نیروهای ایرانی برای سرکوب اعتراضات در برخی رسانه‌‌ها منتشر شد. این شایعات، در حجم گسترده توسط رسانه‌های ضدانقلاب پوشش داده شد.

درست مشابه همین شایعه در فتنه ۸۸ وجود داشت، در آن زمان رسانه‌های ضدانقلاب شایعه می‌کردند که سربازان سیاه پوش لبنانی، با معترضان ایرانی برخورد می‌کنند.

آن ها حتی امسال و در زمان سیل که نیروهای جهادی عراق برای کمک به مناطق سیل زده آمدند، شایعاتی را علیه آنان منتشر کردند و هر اتفاقی را به آنان منتسب کردند. یکی از جنجال‌ترین فیلم‌های آن ایام، مربوط به یک جوان اهوازی می‌شد که به دختر بی‌حجاب تذکر داده بود اما رسانه‌های بیگانه وی را عضو نیروهای الحشدالشعبی معرفی کردند تا وانمود کنند عراقی‌ها برای امدادرسانی به ایران نیامده‌اند.

** شایعه حیثیتی برای برانگیختن تعصب دینی
یکی از مهم‌ترین شایعات و حربه‌هایی که بارها و بارها برای نفرت افکنی بین مردم ایران و عراق منتشر شده، موضوع سوءاستفاده جنسی است. این رسانه‌ها که می‌دانند این موضوعات جزو خطوط قرمز شیعیان محسوب می‌شود، مدام روی این موضوع خبرسازی می‌کنند. مثلا سال گذشته مدعی شدند زنان مشهدی به مردان عراقی خدمات جنسی ارائه می‌‌دهند؛ شایعه‌ای که سروصدای زیادی به پاکرد اما خیلی زود دروغ بودن آن معلوم شد.

در اقدامی مشابه و هم‌زمان، روزنامه سعودی "الشرق الاوسط" در ایام اربعین سال‌های گذشته برای ایجاد اختلاف بین ملت‌های ایران و عراق، خطر تعرض جنسی به زنان عراقی توسط ایرانی را مطرح می‌کرد.

بی‌بی‌سی به تازگی نیز سعی کرده با یک مطلب موهن، ضربه خودش را در آستانه اربعین به شیعیان بزند و نشان دهد که مشکل اصلی‌اش نه مردم ایران و نه مردم عراق بلکه تمام شیعیان است؛ بی‌بی‌سی به منظور برانگیختن احساسات مردم، ادعا کرده که روحانیون شیعه ،دختران نوجوان حتی ۹ ساله را در ازای پول به صیغه مردان درمی‌آورند.

*** انداختن مشکلات به گردن کشور همسایه
یکی از ترفندهای مورد استفاده در اعتراضات اخیر عراق این بود که جمهوری اسلامی را دلیل اصلی مشکلات اقتصادی در عراق معرفی کنند.

البته این فضاسازی‌ها بی‌سابقه نبود و از سال‌های قبل کلید خورده بود. بی‌بی‌سی فارسی که تقریبا تمام اخبار مربوط به حضور پرشکوه مردم در راهپیمایی اربعین را سانسور می‌کند، سال گذشته ناگهان گزارش‌هایی درباره اربعین منتشر کرد؛ اما به چه شکل؟ این رسانه دولتی انگلیس سعی کرد تا القا کند این راهپیمایی عظیم، اقتصاد عراق را دچار اختلال می‌کند.

تاکتیک انداختن مشکلات به گردن کشور همسایه، موضوعی بوده که بارها در ایران درباره‌اش شایعه ساخته شده؛ از ارسال آب رایگان به عراق تا خروج دلار به این کشور همسایه.

شبکه تلویزیونی «من‌وتو» حتی شایعه کرد که کمک‌های مردم به کمیته امداد خمینی هم خرج زنان بی‌سرپرست عراقی می‌شود، درحالی که بعدا مشخص شد ریالی از کمک‌های مردم یک شهر در شهر دیگر خرج نمی‌شود چه برسد کشور دیگر. و این شعبه کمیته امداد در عراق بود که کمک‌های مردم عراق را برای زنان بی‌سرپرست هزینه می‌کرد.

*** القای نمک‌نشناسی طرفین
برداشت‌هایی که گاهی اوقات برخی از عراقی‌ها نسبت به اقدامات جمهوری اسلامی دارند ناشی از عدم اطلاع کامل آنان از یک رویداد است. اتفاقی که بارها به‌شکل تعمدی از سوی برخی رسانه‌‌های ضدانقلاب هدایت می‌شوداست. آن‌ها با تقطیع سخنان رهبران مسئولان سیاسی بارها سعی کرده‌اند نشان دهند که دو ملت در کنار هم قرار ندارند؛ هرچند که نباید از این موضوع غافل شد که هنوز بازمانده‌های بعثی و دلدادگان آمریکایی هم در عراق حضور دارند و به دنبال کوچکترین بهانه‌ها برای آشوب‌آفرینی هستند.

بخش دوم
ترفندهای به کار رفته در رسانه‌های معاند در فضای اعتراضات عراق هم کاملا شبیه همان ترفندهایی است که در ایران به کار گرفته بودند.

* استفاده از تصاویر آرشیوی
در روزهای اعتراضات اخیر، تصویری از آتش زدن پرچم ایران در عراق منتشر شد. اما بررسی این خبر نشان می‌دهد که اصلا این عکس ربطی به اعتراضات اخیر عراق ندارد. این تصویر مربوط به اعتراضات سال گذشته بوده که بعضی رسانه‌ها سعی کرده‌اند با بازنشر و البته بزرگ‌نمایی آن در ایام پیاده‌روی اربعین، روابط دو ملت را تحت‌الشعاع قرار داده و تیره کنند.

مشابه همین ترفند در ایران هم رخ می‌داد، تصویری که ادعا می‌شد مربوط به اعتراضات مردادماه است ولی افراد در تصویر کاپشن و لباس زمستانی داشتند.
از این تصاویر، به منظور گسترده نشان دادن اعتراضات و افزایش حساسیت جامعه و ایجاد عکس‌العمل‌های شدید استفاده می‌شد.

* عکس فوتوشاپی
در روزهای اخیر، رسانه‌ها و اکانت‌هایی که به دنبال افزایش تنش‌ها در عراق هستند، به دستکاری در تصاویر پلاکاردهای مورد استفاده قرار گرفته در تجمعات گذشته روی آوردند.
این کار، یکی از ترفندها برای بحرانی کردن آشوب‌هاست که در آن، شعارهای تند جایگزین متن واقعی بر روی پلاکاردهای موجود در دست تظاهرکنندگان می‌شود. وجود این شعارهای تند، به تحریک عواطف هر دو گروه موافق و مخالف اعتراضات می‌انجامد و آتش آشوب را شعله‌ورتر می‌کند.

* استفاده از عکس مکانی دیگر برای مکان دیگر به جهت گسترده کردن اعتراضات
برخی رسانه‌های عراقی نیز تصاویر درگیری‌های بغداد را به جای نجف منتشر کردند و حتی به دروغ اعلام کردند که در نجف حکومت نظامی شده تا بتوانند درگیری ها را گسترده‌تر کنند.
در واقع، رسانه‌های آشوب‌طلب به منظور تسری اعتراضات به شهرهای دیگر، سعی می‌کنند تصاویر جعلی از اعتراض در این شهرها منتشر کنند تا به مخاطبانی که امکان دسترسی به آن موقعیت فیزیکی را ندارند القا کنند که ناامنی در همه جا گسترده شده. این قبیل شایعات، بالاخص در ایام نزدیک به پیاده‌روی اربعین بیشتر شده و مدام شایعاتی درباره شهرهای اصلی مسیر راهپیمایی (کربلا و نجف) منتشر می‌شود.
در جریان اعتراضات ایران نیز از تصویر یک اعتراض برای چند شهر استفاده می‌کردند تا شهرهای بیشتری از ایران را به‌عنوان صحنه درگیری معرفی کنند.



انتهای پیام/ "

" فدریکا موگرینی ، که «آشناترین» و «نرم‌خو» ترین فرد متعامل با ایران از سوی بلوک غرب شناخته می‌شود به حدی که گروهی از نمایندگان ساده‌لوح مجلس شورای اسلامی با شوق و ذوقی وصف ناپذیر از او در ایران استقبال کردند و سلفی‌گرفتند، در صفحۀ خود طرحی گرافیکی منتشر کرده است که در آن اکثر کشورهای جهان و مرزهای آن‌ها منهای ایران و خاورمیانه، سر جای خودند.
https://twitter.com/FedericaMog



علیرغم واکنش‌ها، سخنگوی این شخص تصویر را (صرفا یک طرح هنری) دانسته است. معلوم نیست چرا انتزاع این اثر هنری تنها به (ایران و خاورمیانه) محدود شده است و مرزهای اروپا و آمریکا و سایر نقاط دنیا نسبتا سر جای خودشان هستند.




جالب این که علیرغم انتقادات و شبهات، فدریکا موگرینی حاضر به حذف این تصویر از سربرگ صفحۀ خود نشده است و کماکان روی صفحۀ او باقی است!



این داستان کشوری است که با حسن‌ظن مفرط به قوای بارز استعمار و اشغالگری، روی خوش نشان می‌دهد و این‌گونه هیچ شأن و مرز و حرمتی برای خود باقی نمی‌گذارد. "

" درباره معادله دروغینی به اسم «یا جنگ یا مذاکره» ضریب دادن به خطر جنگ، فریاد صلح‌طلبی بلند‌کردن و به اسم صلح‌طلبی ترساندن افکار عمومی و سوق دادن‌شان به گزینه مذاکره -درحالی که مطلقا هیچ‌گونه امکانی برای جنگ وجود ندارد_ صراحتا همکاری با دولت آمریکا و بازی در زمین استراتژی ترامپ است.
به گزارش خبرگزاری فارس، علی علیزاده نوشت: ابتدا بگذارید سیر حوادث این چند ماه اخیر را مروری کلی کنیم: دونالد ترامپ 13 ماه پیش از برجام خارج می‌شود. اروپا به این پیمان‌شکنی آمریکا اعتراض و وعده حفظ مواهب اقتصادی برجام را می‌دهد. در چند ماه اخیر ترامپ لحن خود علیه ایران را تندتر و تندتر و هر روز هم تحریم یک‌جانبه جدیدی علیه ایران وضع می‌کند. اروپا در عمل در این 13 ماه هیچ کمکی به جلوگیری از بازگشت تحریم‌ها نمی‌کند و اقتصاد ایران عملا با وضعیتی مشابه سال‌های 90 تا 92 روبه‌رو می‌شود. حدود دو ماه پیش در عملی بی‌سابقه و تحریک‌آمیز ترامپ نیروی رسمی نظامی ایران، سپاه پاسداران را در لیست گروه‌های تروریستی قرار می‌دهد. چند هفته بعد کاخ‌سفید اعلام می‌کند که ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن را راهی خلیج‌فارس می‌کند. چند روز بعد چند نفتکش عربستانی در آب‌های امارات مورد حمله قرار می‌گیرند و آمریکا ایران را متهم می‌کند. رسانه‌های میانه‌رو غربی از امکان آغاز تصادفی جنگ ایران و آمریکا انذار می‌دهند و با لحنی به ظاهر دلسوزانه می‌گویند این وضعیت یادآور وضع پیش از حمله آمریکا به عراق است. لیبرال‌های ایرانی هم به میدان می‌آیند و با اعلام نگرانی از خطر جنگ ‌خواهان مذاکره ایران با آمریکا می‌شوند. لحن ترامپ نرم‌تر می‌شود و از امکان مذاکره و صلح با ایران می‌گوید. اعلام می‌شود نخست‌وزیر ژاپن با پیام ترامپ راهی تهران خواهد شد. روی این سفر مانور تبلیغاتی وسیعی در رسانه‌های غربی داده می‌شود. غرب‌گرایان تهران هم از سفر آبه به‌شدت استقبال کرده، آن را تنها شانس صلح می‌خوانند. در روز ملاقات آبه با رهبر ایران دو کشتی در دریای عمان مورد حمله قرار می‌گیرند. آمریکا ایران را متهم و در کمتر از یک روز مقصر اعلام می‌کند. شورای امنیت سازمان ملل تشکیل جلسه می‌دهد. سرتاسر رسانه‌های غربی پر می‌شود از مقاله‌هایی درباره احتمال جنگ میان ایران و آمریکا.
سیر حوادث در ظاهر دارد شتاب می‌گیرد. تنش میان ایران و آمریکا دارد بیشتر و فضای منطقه ملتهب‌تر و بخشی از افکار عمومی هم مضطرب‌تر می‌شود. اما پرده ظاهر را که کنار بزنیم وضعیت نه بغرنج است، نه ملتهب، نه جدید و نه واجد ناشناختگی خاصی. رفتار ترامپ هم تفاوت ماهوی با روسای جمهور سابق آمریکا ندارد. برای فهم استراتژی ترامپ بگذارید از همین پنجشنبه آغاز کنیم‌. از حمله به دو کشتی عازم ژاپن «دقیقا» در ساعتی که رهبر ایران و نخست‌وزیر ژاپن مشغول گفت‌وگو هستند. این حملات دقیقا چیزی هستند که آن را False Flag Operation یا عملیات پرچم دروغین می‌نامند. یعنی عملیاتی که کشور «الف» طوری طراحی می‌کند که کشور «ب» مقصر و عامل آن دیده شود تا به این وسیله بهانه حمله یا فشار از سوی کشور «الف» به کشور «ب» مهیا شود. سال‌هاست نومحافظه‌کاران واشنگتن توصیه می‌کنند که بهترین راه برای آغاز جنگ با ایران و افزایش تنش استفاده از پرچم دروغین است. برای مثال پاتریک کلاوسون، رئیس مهدی خلجی و از کارکنان انستیتو واشنگتن برای خاور نزدیک در 31 شهریور سال 91 پیشنهاد کرد علاوه‌بر تحریم‌ها از عملیات پرچم دروغین در خلیج فارس استفاده شود. و حالا این نومحافظه‌کاران به‌واسطه بولتون و پمپئو وارد کاخ سفید هم شده‌ و تاثیرشان بر سیاست‌های عملی آمریکا بیشتر هم شده ‌است. اما معنای این بسته عملیاتی (یعنی هم خود عملیات نظامی و هم مکمل سیاسی و رسانه‌ای و تبلیغاتی آن که ایران را مقصر جلوه دهد) چیست؟ و چرا باید دقیقا در ساعتی اتفاق بیفتد که نخست‌وزیر ژاپن دارد پیشنهاد ترامپ برای مذاکره را به‌دست رهبر ایرانیان می‌رساند؟ جواب ساده است. ترامپ می‌خواهد بگوید «یا مذاکره می‌کنید یا جنگ را آغاز می‌کنیم، تازه به خاطر اینکه دست بالا را در نظام رسانه‌ای و حقوقی و سیاسی جهان داریم جنگ را طوری هم آغاز می‌کنیم که افکار عمومی جهان بگویند طرف مقصر و آغاز‌کننده خصومت، ایران بود.» مشابه کار ترامپ در چند هفته پیش؛ یعنی افزایش تحریم‌های پتروشیمی دقیقا در روزهایی که داشت درباره امکان آشتی با ایران توئیت امیدوارانه می‌زد. معنای این بسته عملیاتی این است که ایران مجبور به مذاکره است.
اما همان‌طور که بالاتر گفته شد هیچ‌کدام از وجوه استراتژی ترامپ نه جدید است و نه ناشناخته. اوبامای دموکرات هم با روشی مشابه، در آذرماه سال 90، درحالی‌که ایران را به مذاکره فرامی‌خواند تحریم‌های بی‌سابقه‌ای را بر ایران تحمیل و ناو غول‌پیکر جان سی استینس را عازم خلیج‌فارس می‌کرد.
اما تحلیل معادلات قدرت در منطقه و جهان به‌راحتی نشان می‌دهد جنگی در کار نیست و نخواهد بود و «تهدید به جنگ» مثل گذشته بخشی از فشار آمریکا برای کشاندن ایران به میز مذاکره و مجبور‌کردن ایران برای گفت‌وگو درباره حقوق بدیهی دفاعی خود به‌عنوان قدم نخستین خلع سلاح ایران بوده ‌است. و البته این فشار هرگز به تنهایی کار نمی‌کند مگر اینکه نیرویی در داخل ایران هم‌صدا با آمریکا بر معادله دروغین «یا جنگ یا مذاکره» بدمد و به فشارهای آمریکا ضریب دهد و به اسم صلح‌طلبی، فضا را تنش‌آلود تصویر و اضطراب دروغین به افکار عمومی تزریق کند و جنگی که اصلا در عمل غیرممکن است را مبنای فریادهای متظاهرانه و تصنعی صلح‌طلبی‌اش کرده و دانسته یا نادانسته کشور خودش را مجبور به مذاکره بر سر حقوقی کند که هیچ کشور آزاد و مستقلی در جهان حاضر نیست بر سر آنها حتی کلمه‌ای با کشوری دیگر رد و بدل کند. بگذارید صریح بگویم؛ جنگی در کار نخواهد بود. همان‌طور که در سال‌های 90 تا 92 هم امکان جنگ وجود نداشت. اما ضریب‌دادن به خطر جنگ و وابستگی ذهن‌های غرب‌زده‌ای که از تحریم وحشت کرده بودند ایران را به پای میز مذاکره کشاند و مذاکره را برای بخشی از افکار عمومی مثل معجزه‌ای، حلال همه مشکلات ایران معرفی کرد و شد آنچه نباید می‌شد و قدرت هسته‌ای که سرمایه‌گذاری 10 ساله‌ یک ملت بود به ثمن بخس از چنگ‌شان در‌آمد و واگذار شد. بگذارید صریح بگویم؛ اگرچه دولتی‌هایی که برجام را به ملت تحمیل کردند این روزها مستقیما و آشکار بر مذاکره اصراری نمی‌کنند اما غرب‌گرایان نزدیک به دولت، چه لیبرال‌های داخل و چه اصلاح‌طلبان خارج کشور و چه رسانه‌های همراستا‌ی‌شان روی گزینه مذاکره به‌عنوان جلوگیری از خطر جنگ در ماه‌های گذشته تکیه غیرعادی کرده‌ و انتظار می‌رود باز هم تاکید کنند.
اما اینجا سوالی مطرح می‌شود؛ اگر اوباما با لبخندهای دیپلماتیکش اعتماد ساده‌لوحان غرب‌گرا را جلب کرده ‌بود، امروز همان ساده‌لوحان اذعان می‌کنند به ترامپ اعتماد ندارند. همین‌طور تجربه تلخ برجام و پایگاه‌ اجتماعی رای‌دهنده به آنها پشت سرشان است. پس دلیل آنها برای امید به مذاکره چیست؟
گمانم مساله در این لحظه نسیان یا فراموشی تاریخی نباشد. گمانم تاکتیکی سیاسی برای به تعویق انداختن سنجش کارنامه دولت برجامی و پذیرش مسئولیت شکست برجام باشد و البته وقت خریدن به‌واسطه تزریق امید کاذب از سوی دولتی که مهم‌ترین هنرش «مهندسی امید» در میان طبقات متوسط بوده و هست.
نگارنده معتقد به گفت‌وگو میان همه گروه‌های داخلی و غیروابسته به دولت‌های خارجی است. با این حال در این شرایط ویژه باید به‌صراحت گفت ضریب دادن به خطر جنگ، فریاد صلح‌طلبی بلند‌کردن و به اسم صلح‌طلبی ترساندن افکار عمومی و سوق دادن‌شان به گزینه مذاکره -درحالی که مطلقا هیچ‌گونه امکانی برای جنگ وجود ندارد_ صراحتا همکاری با دولت آمریکا و بازی در زمین استراتژی ترامپ است.
بگذارید صریح‌تر بگویم؛ بحث حتی بحث انتزاعی درباره عزت یا شعار توخالی دادن درباره استقلال نیست. بحث دقیقا براساس قوانین اولیه سیاست واقعی است. مخالفان نظام و واعظان دین غرب‌پرستی می‌گویند نظام جمهوری اسلامی ایدئولوژیک است و به‌خاطر آمریکاستیزی ایدئولوژیکش تن به مذاکره نمی‌دهد. کاملا برعکس. اتفاقا به‌خاطر «واقع‌گرایی» سیاسی تن دادن به مذاکره در شرایط حاضر یک اشتباه محض و یک خودکشی ملی است. نه‌فقط ایران، بلکه هر کشور دیگری در شرایطی که از نظر اقتصادی تحریم‌ها به آن فشار آورده و طرف مقابل بدعهدی آشکار کرده اگر تن به مذاکرات بیشتر بدهد فقط طرف مقابل را برای بدعهدی‌های بیشتر جری و با دست خود سند نابودی خودش را امضا کرده‌ است. و باز هم بگذارید صریح حرف بزنم؛ اگرچه بخشی از فشارهای تحریم در یک سال گذشته خنثی شده اما تا رسیدن به اقتصادی که تاب‌ «مقاومت» مقابل تحریم را داشته باشد راه درازی داریم. و تا روزی که اقتصادمان و وضعیت داخلی‌مان متاثر از تحریم بالا و پایین شود، نه‌فقط ترامپ که هرکس دیگری در کاخ‌سفید یا هر پایتخت دیگری بنشیند به تسلیم ما طمع می‌ورزد و اگر به پای میز مذاکره بیاید فقط و فقط برای امتیاز‌گرفتن می‌آید نه معامله پایاپای.
اما وضعیت اقتصادی حاصل از دولت غرب‌گرا و ادغام‌گرایی که در 6 سال گذشته چشمش تماما رو به گاو سامری برجام بوده، تمام ماجرا نیست. طرف دیگر، داشته‌های ماست. قدرت نظامی‌ ما و جوانان ماست که مبنایش تماما در داخل است. قدرتی که نه‌فقط تحریم دشمن آمریکایی بر آن اثر ندارد، بلکه سیاست‌بازی‌ها و تعلل کردن‌های به‌اصطلاح متحدان چینی و روسی هم ذره‌ای خلل بر آن وارد نخواهد کرد. و دیگری نفوذ عمیق ما بر جمعیت‌های شیعه منطقه است. این دو همان مبنایی است که در هشت سال جنگ مقابل صدام و تمامی شیوخ متحدش ایستاد و این همان مبنایی است که در 20 سال گذشته آمریکا را کشور به کشور از منطقه بیرون کرد. همان مبنایی که عراق را باتلاق آمریکا کرد و سوریه را از داخل حلقوم غرب و سعودی بیرون کشید و لبنانی که قربانی اسرائیل بود را به کابوس اسرائیل تبدیل کرد. همان مبنایی که براساس آن می‌توان با قلبی مطمئن و آرام به پیام‌آور ترامپ گفت آمریکا می‌خواهد اما نمی‌تواند نظام ایران را تغییر دهد و می‌خواهد اما نمی‌تواند جنگ راه بیندازد و می‌خواهد اما نمی‌تواند ایران را در منطقه منزوی کند. مقابله با جنگ روانی ترامپ که دانسته یا نادانسته توسط لیبرال‌های غرب از یک‌سو و غرب‌گرایان و لیبرال‌های ایرانی از سوی دیگر ضریب می‌گیرد و تکمیل می‌شود مهم‌ترین کنش مقاومتی این روزهای ما به‌عنوان یک ملت است. مهم‌ترین مقاومت امروز این است که ما هم استوار بایستیم و به یاد بیاوریم از نظر نظامی و منطقه‌ای آنقدر قوی شده‌ایم که درباره حقوق بدیهی خود هرگز دیگر مذاکره و اشتباه برجام را تکرار نمی‌کنیم. و با به یاد آوردن شکست‌هایی که در 20 سال گذشته به آمریکا تحمیل کرده‌ایم به یاد بیاوریم که از نظر نظامی و منطقه‌ای آنقدر قوی شده‌ایم که هرگز جنگی هم علیه ما به راه نخواهد افتاد. استوار بودن و اسیر جنگ روانی دشمن نشدن به‌عنوان کنش مقاومتی یک ملت که در آخرین پیچ از مسیر تبدیلش به یک ملت بزرگ و شکست‌ناپذیر است و می‌داند عبور از این پیچ راهی به‌جز مقاومت و قدرتمندتر شدن ندارد. ملتی که دیگر تن به اشتباه مذاکره و خلع سلاح نخواهد داد و خوب می‌داند به‌رغم هیاهوی دشمنان خارجی و نادانان داخلی جنگی هم در کار نخواهد بود.
انتهای پیام/ "

" مشاهدات 2روزه من از تل آویو



تا پیش از این هر بار که به اسرائیل می رفتم (یا دقیق تر بگویم، از آنجا عبور می کردم) بنا به دلیلی خاص بود: برای نوشتن مطلبی درباره سرکوب بی رحمانه انتفاضه در غزه یا هبرون، برای نوشتن پیرامون جنون سرقت اراضی اطراف بیت لحم یا برای تهیه گزارش از بلندی های بدون سکنه و خوف انگیز جولان که اسرائیل بر خلاف تمام قوانین بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل آن را به اشغال خود درآورده است. در گذشته به هر جا که بگویید سفر کرده ام: از بیمارستان شفا یا اردوگاه رفع در غزه گرفته تا جولان، مرز اردن و بیت لحم.

همیشه وارد فرودگاه بن گوریون می شدم، یک شب را در تل آویو، بیت المقدس یا حیفا می خوابیدم، با رابط هایم (دوستان چپگرایم) دیداری عجولانه می کردم و صبح به سمت «جبهه» یا به سمت یکی از «جبهه هایی که به اصطلاح «دولت یهود» چندین دهه است در «حاشیه» خود نگه داشته می رفتم.
اما این بار تصمیم گرفتم به شیوه ای کاملا متفاوت عمل کنم.
وقتی معلوم شد که بنجامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل خویشتنداری و شرم خود را یکجا کنار گذاشته، زمانی که روشن شد ایالات متحده منفعت جنون او را کاملا از آن خود خواهد کرد و زمانی که من متقاعد شدم که اروپا همچون اکثر کشورهای عربی مطلقا هیچ کاری در دفاع از فلسطین، سوریه یا ایران انجام نخواهند داد، من که «در همسایگی» (مصر) حضور داشتم، بلیتی به مقصد تل آویو خریداری کردم، فقط برای دیداری» 48 ساعته و فقط به یک دلیل ساده: مشاهده شهروندان اسرائیلی، حرف زدن با آنها و تلاش برای سردرآوردن از اینکه آنها چگونه و به چه می اندیشند و چه می خواهند: چه طرز نگاهشان به جهان چگونه است و به خصوص از منطقه ای که در آن زندگی می کنند، می جنگند و کشته می شوند چه برداشتی دارند.
به این ترتیب از قاهره و از طریق امان راهی اسرائیل شدم. یک بار دیگر به مدت دو روز در یک قطار کاملا نو، مجلل و دو طبقه بین تل آویو و بیت المقدس سفر کردم. طی این مدت با افراد زیادی حرف زدم و آنها را برانگیختم تا شرایطی را که در آن زندگی می کنند توصیف کنند: بگویند از سیستم سیاسی خود و آپارتایدی که اکثر آنها با شرکت در انتخابات (هر چند که مداوما به «دمکراتیک» بودن آن اشاره می کنند) چشم هایشان را به روی آن می بندند، چه توصیفی دارند.
البته در واقع اسرائیل هر چه «دمکرات تر» باشد، از نظر رفتاری که با فلسطینیان، دیگر اعراب و در واقع کل منطقه دارد شرم آورتر عمل می کند. شهروندان اسرائیلی مرتبا به دولت هایی رای می دهند که میلیون ها نفر را در درون اردوگاه ها زندانی می کنند. آنها کسانی را انتخاب می کنند که به جنگ ها و درگیری های نظامی در کشورهای مختلف خاورمیانه دامن می زنند.
به طور طبیعی اگر شما در بیروت یا حلب زندگی کنید، به سادگی ممکن است تصور کنید که تمام این وحشت ها به دلیل «شر و شیطانی» بودن شهروندان اسرائیلی است که رخ می دهند؛ فکر کنید که در واقع آنها مشتی سگ تشنه به خونی هستند که اربابان آمریکای شمالی شان به آنها اجازه داده اند خود را از قید و بندها رها کنند.
اما وقتی انسان با اسرائیلی ها تعامل برقرار می کند، خیلی زود – عجیب است- درمی یابد که مسئله فقط این نیست.
بیشتر اسرائیلی ها کمی سردرگم، محجوب و درون گرایند. آنها «توی خودشان» هستند. چنین به نظر می رسد که «آنها برای دنیای اطرافشان تره هم خرد نمی کنند.» تکان دهنده ترین چیز نه بی رحمی، بلکه عدم ارتباط، بی تفاوتی و خودخواهی آنهاست.
اما تمام این ها به این دلیل نیست که اکثر آنها یهودی اند، بلکه به این خاطر است که آنها اروپایی هستند.
در واقع عده بسیار اندکی از این واقعیت خبر دارند که با بیشتر یهودیان غیر اروپایی که در اسرائیل زندگی می کنند (کسانی که در اصل اهل مراکش، یمن، اتیوپی و کشورهای دیگر هستند) همچون شهروندان درجه دو یا حتی بدتر رفتار می شود.
اسرائیل یک «پست دیدبانی» اروپایی در خاورمیانه است. طرز فکر اکثر ساکنان اینجا به طور غالب اروپایی است. اگر با مردم تل آویو، حیفا حتی بیرشیبا و همچنین مناطق غیرمذهبی محلات یهودی بیت المقدس حرف بزنید، بسیار احتمال دارد که به همین نتیجه گیری برسید.
«آگاهی سیاسی» یهودیان اسرائیلی سفیدپوست و اروپایی دقیقا هم سطح اروپاییان است، یعنی چیزی نزدیک به صفر. بریتانیا شاید بیشترین پایگاه های نظامی و پست های دیدبانی در خارج از کشور را به نسبت هر کشور دیگری در جهان داشته باشد. ارتش بریتانیا در چندین «پروژه» دخیل است؛ اشغال های نظامی و تلاش برای سرنگون کردن دولت های خارجی. در این «پروژه ها» سالانه میلیون ها انسان بی گناه کشته می شوند. اما اگر به تیت مدرن یا خانه اپرای کاونت گاردن بروید یا به یکی از این کلوب های شبانه بی شمار در لندن سری بزنید و سعی کنید با مردم پیرامون میراث خونبار کشورشان وارد گفتگو شوید، آنها به شما خواهند خندید یا یقه تان را خواهند گرفت یا اصولا نمی فهمند که دارید از چه حرف می زنید و چرا.
اگر همین کار را در فرانسه انجام دهید نیز به احتمال زیاد نتیجه مشابهی خواهید گرفت. فرانسه در پروژه های نواستعماری در آفریقا دست دارد و میلیون ها «انسان پست تر» در این روند نابود می شوند. اما چه تعداد از فرانسوی ها می دانند و اگر بدانند چه تعداد آنها اهمیتی می دهند، حالا تلاش برای متوقف کردن آن بماند. به جلیقه زردها نگاه کنید: چه تعداد از آنها طالب عدالت برای نومستعمرات فرانسه می شوند؟
طرز فکر اسرائیلی ها نیز شباهت بسیار زیادی به این طرز فکرها دارد.
تل آویو بزرگ ترین شهر اسرائیل را در نظر بگیرید: این شهر یکی از ثروتمندترین مکان های روی زمین است، با زیرساخت هایی بهتر از زیرساخت ها در آمریکای شمالی یا بریتانیا ، با نهادهای فرهنگی همچون موزه هنرهای مدرن، شاهکاری ساخته دست پرستون اسکات کوهن معمار. مناطق سبز در تل آویو و فضاهای عمومی همگی این شهر را در تراز بهترین شهرهای جهان قرار می دهند.
اما برای چه کسانی؟ و به چه بهایی برای مردمان منطقه که به بردگی کشیده شده، تبعید شده و مورد بهره کشی واقع شده اند؟
این صحنه برایتان آشنا به نظر می آید؟ مثل تمام موزه ها، کلیساها، پارک ها، بیمارستان های دولتی، دانشگاه هایی که اروپا بر استخوان ها، بر اجساد و فلاکت مردمان کنگو، اندونزی، هند و دیگر مردمان بنا شده اند. همگی به نفع اروپاییان، اما به بهای کار بردگانی از «دیگران» و نیز منابع به یغما برده شده «دیگران.»
مشابه همین حرف ها را در مادرید، بروکسل، برلین، پاریس، آمستردام، لیسبون یا لندن هم بزنید. احتمال اینکه کسی حرف هایتان را درک کند بسیار اندک است. حتی این احتمال وجود دارد که با شما درگیر شوند، شما را از تاکسی یا از میخانه بیرون بیندازند، به شما توهین کنند یا حتی به طور فیزیکی مورد حمله قرار دهند (مثلا یک بار این اتفاق برای خود من درلندن رخ داد.)
در این باره در حیفا یا تل آویو هم حرف بزنید نتیجه مشابهی را خواهید دید، شاید کمی ملایم تر (در اسرائیل تعداد مردمان خود انتقادگر به نسبت اروپا بیشتر است) اما کسانی که ممکن است با شما مخالفت کنند می تواند به شدت ناخوشایند و گاه حتی خشونت بار باشد.
سپس وقتی از تمام جرو بحث ها و گفتگوها خسته شدند، تقریبا بی هیچ شکی پای مسئله هولوکاست به میان کشیده خواهد شد. و هولوکاست یکی از آن کلماتی است که وقتی ادا می شود، صرفا با هدف خاتمه دادن به تمام بحث ها و انتقادها از اسرائیل ادا می شود. این کلمه مثل یک گذرواژه برای خفه کردن هر کسی است.
آنگاه هولوکاست به مهاجرت یهودیان از اروپا به خاورمیانه بعد از خاتمه جنگ جهانی دوم ربط داده خواهد شد و چنین جمله ای که خواهید شنید: «میلیون ها یهودی کشته شدند، بنابراین آنها حق نقل مکان کردن یا نقل مکان داده شدن به خاورمیانه را داشتند.»
این مدرکی غریب و قدرتمند از این است که جامعه غربی نیز مثل جامعه اسرائیل از نظر فکری چگونه فرمانبردار و «جبون» شده اند.
اشاره به هولوکاست نباید «ختم کلام» باشد: اینجا دقیقا همان جایی است که بحث باید از آن شروع شود! هولوکاست را اروپاییان (آلمانی ها، اما به همراه چند متحد این کشور) علیه یهودیان، روم و کمونیست ها مرتکب شدند. میلیون ها نفر به مرگی شقاوت بار و خوفناک که به تصور درنمی آید کشته شدند.
اما بعد؟
به یک شیوه بدبینانه و شرورانه از نوع رفتارهای استعماری بریتانیایی، به مرتکبان این جنایات پاداش داده شد و بعد قربانیان جدیدی خلق شدند.
آلمان به طور کامل بازسازی شد در حالی که فلسطینیان (که از نظر انگلیسی اصولا انسان تلقی نمی شوند) به عنوان کسانی که قرار بود بهای جنایات اروپایی را بپردازند انتخاب شدند.
چرا کل منطقه باواریا را به عنوان پاداش به یهودیان ندادند؟ این منطقه زادگاه هیتلر بود. طرفداران اولیه او در همین منطقه زندگی می کردند. باواریا جایی بود که قتل های رعب آوری در آن صورت گرفت.
باواریا، آلمان، اروپای مرکزی جایی است که میلیون ها یهودی، پیش از آنکه جنون نازی ها آغاز شود، آنجا را خانه خود می دانستند. برای مثال بزرگ ترین نویسنده قرن بیستم فرانتس کافکا غالبا خود را یک چک با منشا یهودی توصیف می کرد که به زبان آلمانی می نوشت.
من چیزهایی را که در اسرائیل دیدم و شنیدم دوست ندارم. همانطور که چیزهایی را که در آمستردام، هامبورگ، پاریس یا مادرید را می بینم و می شنوم دوست ندارم؛ همان حق به جانبی، ریاکاری، تفرعن و بی رحمی:«برو پی کارت وگرنه قلم پاهایت را خرد می کنیم. ما می توانیم شهرهایتان را بمباران کنیم، زمین هایتان را بدزدیم، ولی تو به ما شلیک کردی، پس ما جوری شما را بمباران خواهیم کرد که به عصر حجر برگردید. چرا؟ ساده است، چون می توانیم، چون ما بخشی از آن جهان قدرقدرت غرب هستیم. چون تو می دانی که ما چه خواهیم کرد اگر خیال دفاع کردن از خودت به سرت بزند! چون تو با ترس و وحشت مجبور به تسلیم و اطاعت کردن هستی. و بالاتر از همه چون مردم ما تنها مردمی هستند که اهمیت دارند.»
بله، مستعمرات به همین شکل است که کنترل می شوند، ابتدا از سوی اروپاییان و بعد توسط ایالات متحده. اسرائیل نیز این را یاد گرفته، خیلی سریع هم یاد گرفته است. آنها قومی هستند که به سرعت خود را از قربانی شده به قربانی کننده تبدیل کردند.
قوانین هر کشوری در این مورد روشن است: فقط به این دلیل که تعداد زیادی از اعضای خانواده و اقوام تو با بی رحمی به قتل رسیده اند، این حق را پیدا نمی کنی که دست به کار کتک کاری، سرقت و کشتن گروه هایی به کلی متفاوت از مردم شوی.
تنها به این دلیل که قربانی نژادپرستی شده ای، رفتار استعمارگرانه تو را نسبت به دیگران توجیه نمی کند.
بله، مثل همیشه من از دیدن زیرساخت های اسرائیل تحت تاثیر قرار گرفتم، اما نه برای استفاده کسانی که سزاوار آن هستند. آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید بزرگ ترین بزرگراه های جهان را احداث کرد؛ برای سفیدپوستان. دیگران مجبور به زندگی در زاغه ها بودند. اسرائیل نیز دقیقا همان کار را می کند.
برای بدتر شدن اوضاع، نخست وزیر اسرائیل همچون یک جنایتکار جنگی رفتار می کند. آنگاه مردم خودش انگار که بخواهند به او پاداش دهند، بار دیگر او را انتخاب کرده اند.
من به گناه جمعی باور دارم. بی تفاوتی مردمی که سرقت و قتلی را که به نام و از طرف آنها انجام می شود برمی تابند، خود به جنایتی ترسناک تبدیل می شود.
برای قرن های ترسناک و طولانی، یهودیان از سوی اروپاییان نژادپرست و فناتیک مورد شکنجه، تحقیر و کشته شدن قرار گرفتند. اکنون یهودیان اسرائیلی با منشا اروپایی، به جای پیوستن به بین المللی گرایی و نیروهای مترقی، هویت خود را عوض کرده اند و قاطعانه به صف سرکوبگران امپریالیستی پیوسته اند. آنها به شکنجه گران سابق خود پیوسته اند.
اکنون آنها نه به دلیل یهودی بودن، بلکه به این دلیل که اروپایی هستند جنایت هایی را علیه بشریت مرتکب می شوند.
نویسنده: آندره ولچک (Andre Vltchek) فیلسوف، داستان نویس، فیلمساز و روزنامه نگار تحقیقی
منبع:http://yon.ir/SMsVl
انتهای پیام. "

" رمزگشایی رئیس جمهور از 6شماره تماس آمریکایی‌ها


پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی در مراسم دیروز، رئیس‌جمهور سخنرانی کرد.
حسن روحانی در بخشی از سخنان خود با بیان این‌که ملت، رهبری، دولت و مجلس موجب ناکامی دشمن شدند، ادامه داد: امروز هم دشمن در پی زور و تزویر است، صبح ناوگانش را می فرستدو شب شماره تلفن می دهد. البته ما شماره تلفن های زیادی از آنها داریم و هر تاریخی که آنها در آن روز جنایتی علیه ملت ایران انجام داده‌اند شماره تلفن واقعی آنهاست.
به گزارش جام‌جم، روحانی سپس با بیان این‌که آمریکایی‌ها تا حالا 6 شماره به ما داده‌اند ارقامی را قرائت کرد که یادآور تاریخ جنایت‌های آمریکا در حق ملت ایران است:
13320528 (28 مرداد 1332): تاریخ کودتای آمریکایی‌ها علیه ملت ایران و بازگرداندن محمدرضا شاه به قدرت. آمریکایی‌ها خودشان بارها به دست داشتن در این کودتا اعتراف کرده‌اند.
13420315 ( 15 خرداد 1342): سالروز دستگیری امام‌ خمینی و به خاک و خون کشیدن قیام مردم در اعتراض به دستگیری امام توسط رژیم پهلوی.
13430813 (13 آبان 1343): پس از اعتراض شدید امام خمینی به قانون کاپیتولاسیون، مزدوران ساواک به منزل امام در قم حمله‌ور شدند و ایشان را پس از دستگیری به ترکیه تبعید کردند.
13570617 (17 شهریور 1357): نیروهای نظامی رژیم پهلوی با حمله به تظاهرات مردم در میدان ژاله (میدان شهدا کنونی) در تهران، جمع زیادی از راهپیمایی‌کنندگان را به شهادت رساندند.
13570813 (13 آبان 1357): رژیم پهلوی با حمله به دانش‌آموزانی که در حال تظاهرات بودند بیش از 50 نفر را به شهادت رساند و صدها نفر را زخمی کرد.
13970218 (18 اردیبهشت 1397): آمریکا در اقدامی یکجانبه و بر خلاف قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل از توافق هسته‌ای برجام که خودش یکی از بانیان آن بود، خارج شد.



فیلم:

https://www.farsnews.com/media/13980...A9%D8%B1%D8%AF "

" در گفت وگو با با لوبلاگ

ظریف: اروپا به جای حرف به تعهدات برجامی‌اش عمل کند، وگرنه ...


https://cdn.isna.ir/d/2019/05/04/3/57872010.jpg وزیر امورخارجه کشورمان اقدامات خصمانه آمریکا علیه ایران را تروریسم اقتصادی و به نوعی تلاش برای نسل‌کشی توصیف کرد و گفت: اگر اروپا به تعهدات خود در برجام عمل نکند، خطر نابودی این توافق وجود دارد.
به گزارش ایسنا، محمد جواد ظریف وزیر امورخارجه کشورمان در سفر اخیر خود به نیویورک در گفت‌وگو با پایگاه خبری- تحلیلی لوبلاگ به سوالاتی پیرامون روابط تهران و واشنگتن و سیاست دولت آمریکا درقبال ایران برای اعمال فشار حداکثری پاسخ داد.
ظریف در پاسخ به این سوال که آیا هیچ گونه ارتباطی با مقامات دولت ترامپ برای هر گونه احتمال تبادل زندانیان میان دو کشور وجود دارد یا نه، اظهار داشت: ما در سپتامبر گذشته در پاسخ به درخواست آمریکا از طریق سوئیس مبنی بر اینکه آنها مایل به گفت‌وگوهای بشردوستانه هستند این پیشنهاد را مطرح کردیم. ما باوجود پاسخ مثبت‌مان هیچ جوابی از آمریکا دریافت نکردیم و من پیشنهاد تبادل زندانیان به‌طور سراسری (با جهان) را مطرح کردم که شامل افرادی می‌شود که در نتیجه درخواست یا فشارهای آمریکا در نقاط دیگر نیز زندانی شده‌اند.
وی ادامه داد: من یک پاسخی رسمی دریافت نکردم. وزارت امورخارجه آمریکا در بیانیه‌ای گفت که ایران می‌تواند به‌طور یک‌طرفه زندانی‌ها را آزاد کند که خود گواهی است بر رویکرد آنها درخصوص مسائل. آنها خیلی ساده درخواست خود را مطرح می‌کنند و از دیگران انتظار دارند که بدون هرگونه پاسخ برابر، طرف مقابل درخواست‌شان را بپذیرد. این اصلی‌ترین مشکل با دولت فعلی (آمریکا) است.
وزیر امورخارجه ایران همچنین در پاسخ به این سوال که آیا دولت ترامپ با سیاست تحریک‌آمیز خود به دنبال این است که ایران را مجبور به ترک برجام کند، گفت: به‌طور قطع یک عنصر در دولت ترامپ وجود دارد که سیاستی را دنبال می‌کند که هدف آن تحریک ایران، با امید به سناریوهای متعدد است. یکی از آنها این است که ایران مجبور به ترک برجام شود اما سناریوهای وحشتناک و بدخواهانه‌تر دیگری نیز وجود دارد، شامل طراحی یک حادثه به منظور پیشبرد دیگر اهدافشان.
وی در پاسخ به سوالی درباره اظهارات قبلی‌اش مبنی بر اینکه عربستان، امارات و رژیم صهیونیستی خواهان کشاندن پای آمریکا به یک جنگ با ایران هستند و اینکه در صورت وقوع چنین اتفاقی پاسخ ایران چه خواهد بود، بیان کرد: من نمی‌خواهم درگیر مسئله جلب توجه یا تهدید و یا حدس و گمان‌ها شوم اما اگر در منطقه دشمنی وجود داشته باشد، فکر نمی‌کنم که کسی از آن در امان بماند.
وی در پاسخ به سوالی درباره اظهارات اغلب کاندیداهای دموکرات مبنی بر بازگشت به برجام در صورت پیروزی و اینکه اگر در ژانویه ۲۰۲۱ چنین اتفاقی بیفتد، ایران شرط و یا درخواست مذاکرات مضاعف را خواهد داشت، تصریح کرد: این یک وضعیت فرضی درباره چیزی است که حدود ۲۰ ماه دیگر ممکن است اتفاق بیفتد یا اتفاق نیفتد و بستگی دارد که تحولات میان ما تا آن زمان چگونه باشد. هرچند، آنچه اهمیت دارد این است که ما به آمریکا به عنوان یک دولت دموکرات یا جمهوری‌خواه نگاه نمی‌کنیم بلکه به آن تحت عنوان دولتی می‌نگریم که باید جدی باشد و از خود حسن نیت نشان دهد. بنابراین، هر کسی که در واشنگتن (در رأس کار) است باید پیش از بازگشت به برجام نشان دهد که این کار، یک روند جدی است نه برای توجیهات سیاسی.
ظریف در پاسخ به این سوال که از نظر او در شرایطی که ایران با تشدید تحریم‌ها روبرو است، کدام دولت‌ها متحدان و دوستان نزدیک تهران هستند، گفت: سیاست ما این بوده که نزدیک‌ترین روابط را با همسایگان خود داشته باشیم و در حال حاضر نزدیک‌ترین شرکای ایران همسایگانش هستند، به‌ویژه عراق، ترکیه، پاکستان، افغانستان، روسیه، ارمنستان و آذربایجان. همسایگان ما در آسیای مرکزی نیز بسیار برای‌مان اهمیت دارند و چین نیز بسیار مهم است. من هند را نیز باید ذکر کنم. آنها در اولویت ما قرار دارند و اولویت ما باقی خواهند ماند. ما امیدواریم که همین روابط خوب را با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس داشته باشیم. ما روابط خیلی خوبی با برخی از آنها داریم اما با بقیه خیر. امیدواریم که روابطی عالی با همه آنها داشته باشیم.
وی در پاسخ به این سوال که اگر هند در برابر قلدری‌های آمریکا درخصوص تحریم‌های نفتی تسلیم شود، نباید ایران امتیازهای دهلی در بندر چابهار که برای آنها اهمیت زیادی دارد را لغو کند، خاطر نشان کرد: هند و دیگران به ما اعلام کرده‌اند که هرچه در توان دارند به کار می‌گیرند تا به روابط خود با ایران ادامه دهند. ما بر اساس سیاست‌های واقعی تصمیم می‌گیریم، نه اعلان‌های علنی.
رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان در پاسخ به سوالی درباره پاسخ مثبت عراق به تحریم‌های نفتی آمریکا و افزایش تولید نفت برای کمک به تثبیت بازار و اینکه آیا ایران انتظار همبستگی بیشتر از بغداد ندارد، گفت: عراقی‌ها موضع ما را می‌دانند. آنها انتظارات ما را می‌دانند. آنها کشوری مستقل هستند اما امیدواریم این را در نظر بگیرند که سرنوشت‌های‌مان در هم تنیده است.
وی همچنین در پاسخ به سوالی درباره ادامه پایبندی اروپایی‌ها به برجام درحالی‌که تنها ۱۰ درصد به تعهداتش عمل می‌کند، اظهار داشت: همان‌طور که گفتید اروپا کمتر از ۱۰ درصد پایبند است؛ در اظهارات علنی‌اش می‌گوید بیش از ۱۰۰ درصد اما در عمل کمتر از یک درصد به‌طور واقعی تعهداتش را عملی می‌کند. من بر این باورم که اگر اروپا می‌خواهد در موقعیتی باشد که به خواسته‌هایش برسد باید به جای حرف زدن، عمل کند، وگرنه با خطر نابود شدن کل این دستاورد روبرو هستیم.
ظریف در پاسخ به این که چقدر این وضعیت یکطرفه درخصوص برجام طول خواهد کشید، گفت: من به رئیس مجمع عمومی سازمان ملل که یک کنفرانس چند جانبه‌گرایی را برگزار می‌کرد، گفتم که "شما نمی‌توانید به‌طور یک‌جانبه چند جانبه باشید."
وی در پاسخ به آخرین سوال مبنی بر اینکه به گفته او ترامپ به دنبال جنگ با ایران نیست اما اکنون در رأس سیاست‌هایی قرار دارد که روابط ایران و آمریکا را به سمت درگیری و مناقشه سوق می‌دهد، تصریح کرد: رئیس جمهور ترامپ خود گفته است که نمی‌خواهد آغاز کننده جنگی باشد. من هیچ چیزی را پیش‌بینی نمی‌کنم. وی در کارزارهای انتخاباتی و پس از آن اذعان کرده که جنگ‌های قبلی آمریکا در منطقه فاجعه‌بار بوده است. به همین دلیل است که معتقدم مشاوران ترامپ و کسانی که روی او نفوذ دارند در حال سوق دادنش در مسیری هستند که به تنش بیشتر و درگیری می‌انجامد و این حقیقت ماجراست.
ظریف افزود: نتانیاهو گفت که به ترامپ پیشنهاد قرار دادن نام سپاه در فهرست سازمان‌های تروریستی را داده است. رئیس جمهور ترامپ زمانی که تصمیم دولت برای عدم تمدید معافیت‌های نفتی را اعلام کرد، گفت که عربستان و امارات تضمین داده‌اند که کاستی‌های بازار و نفت ایران را جبران می‌کنند. این به معنی اقدام به تروریسم اقتصادی است. وزارت امورخارجه و جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا به‌طور علنی گفتند که می‌خواهند به قدری بر مردم ایران فشار بیاورند که سیاست‌هایشان را بپذیرند. این نیز، تلاشی آشکار برای قتل عام است چراکه آنها می‌خواهند ایران را محروم کنند.
وی در ادامه گفت: همان‌طور که وزیر خارجه پمپئو گفت، طبق ارزیابی‌هایشان فروش نفت ایران به ۱۰ میلیارد دلار کاهش یافته است که برای تهیه غذا و دارو از خارج کافی نخواهد بود. او تلاش می‌کند، اگرچه موفق نیست اما تلاش می‌کند. بنابراین، از نظر قانونی وزارت امورخارجه، مشاور امنیت ملی، رئیس جمهور آمریکا و همدستانشان متهم به توطئه برای انجام نسل کشی هستند.
انتهای پیام


https://www.isna.ir/news/98021407238...B1%D9%86%D9%87 "

" احضار روح «گوبلز» توسط وزیر خارجه آلمان! آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در 14 گزارش خود پس از برجام، پایبندی ایران به توافق هسته‌ای را کاملا تایید کرده است. در چنین شرایطی «خطرناک جلوه دادن» برنامه هسته‌ای محدود‌شده ایران چه معنا و مفهومی دارد؟
https://media.farsnews.com/Uploaded/...est_PhotoN.jpg به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه «وطن امروز» در یادداشتی از «محمد واعظی» نوشت:
«آدولف هیتلر»، رهبر آلمان نازی در کتاب «نبرد من» می‌نویسد: «مردم آلمان شکست این کشور در جنگ اول جهانی را به این دلیل پذیرفتند که یهودی‌های دارای نفوذ در مطبوعات از تکنیک دروغ بزرگ استفاده کردند. این روش مستلزم آن است که دروغ چنان عظیم باشد که هیچ‌کس باور نکند که کسی آنقدر گستاخ باشد که چنین بی‌شرمانه حقیقت را تحریف کند...».
این روش، بعدها در قالب ساختار و مفهومی به نام «دروغ بزرگ» توسط «یوزف گوبلز» وزیر تبلیغات هیتلر بسط داده شد. کار به جایی رسید که «دروغ بزرگ» به یک مفهوم ملموس در حوزه پروپاگاندا تبدیل و به «دروغ گوبلزی» معروف شد. اگر چه امروز دهه‌ها از پایان جنگ دوم جهانی و خودکشی هیتلر و گوبلز سپری شده است اما به نظر می‌رسد «دروغ گوبلزی» هنوز در رگ و ریشه برخی سیاستمداران آلمانی، اعم از دموکرات ـ مسیحی و سوسیال ـ دموکرات جا دارد! اخیرا وزیر خارجه دولت آلمان که در ظاهر سعی دارد خود را فردی پایبند به مقررات بین‌المللی معرفی کند، جمله قابل تاملی را درباره فعالیت‌های هسته‌ای و منطقه‌ای ایران بر زبان راند. «هایکو ماس» در این‌باره اظهار داشت: «مطمئن هستیم نیازمند چارچوبی هستیم که اطمینان حاصل کنیم ایران اقدام به تولید اورانیوم نخواهد کرد! درباره برنامه موشکی ایران و نقش این کشور در سوریه هم رایزنی‌‌‌هایی با دیگر کشورها صورت خواهیم داد».
بدون شک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، اظهارات اخیر هایکو ماس را می‌توان بزرگ‌‌‌‌‌ترین دروغ مقامات آلمانی درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران از سال 2015 (زمان انعقاد برجام) تاکنون قلمداد کرد.
این اظهارات، تلفیقی از 2 عنصر «دروغ» و «وقاحت» بوده و نشان‌دهنده بازی خطرناکی است که بازماندگان هیتلر در زمین دولت ترامپ آغاز کرده‌‌‌اند.
1- اظهارات هایکو ماس نوعی «بازگشت نرم» به ادعاهای غیرمتعارف مقامات غربی در تقابل با برنامه هسته‌ای ایران محسوب می‌شود. فراتر از آن، در برجام حدود و ثغور فعالیت‌های هسته‌ای ایران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، از جمله ظرفیت و میزان غنی‌‌سازی اورانیوم مشخص شده است.
از سوی دیگر، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در 14 گزارش خود پس از برجام، پایبندی ایران به توافق هسته‌ای را کاملا تایید کرده است. در چنین شرایطی «خطرناک جلوه دادن» برنامه هسته‌ای محدود‌شده ایران چه معنا و مفهومی دارد؟ ماس خود نیز بخوبی می‌داند حتی در دوران قبل از انعقاد توافق هسته‌ای با ایران ادعای مقامات غربی مبنی بر غیرصلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران محلی از اعراب نداشته است. حال در سال 2019 میلادی، یعنی درست در زمانی که برجام برنامه هسته‌ای کشورمان را بشدت محدود کرده است، طرح موضوع «تولید اورانیوم» به چه معناست؟
2- هایکو ماس به نمایندگی از تروئیکای اروپا و بر اساس تقسیم کار پشت‌پرده‌ای که میان آلمان، انگلیس و فرانسه صورت گرفته است، این جملات را بر زبان رانده است تا از یک‌سو مسیر طرح دوباره اتهامات هسته‌ای آمریکا علیه ایران را هموار کند و از سوی دیگر، به خیال خود و همراهانش سیگنال هشداردهنده‌ای را به کشورمان مخابره کند. این همان مسیری بود که «نیکی هیلی» نیز در دوران حضور خود در مسند نمایندگی آمریکا در سازمان ملل متحد پیمود و البته به نتیجه‌ای نرسید. با این حال اظهارات اخیر هایکو ماس پیام غیرمستقیمی را به دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان مخابره می‌کند؛ اینکه کشورهای اروپایی به مانند آمریکا دارای این ظرفیت هستند که حقایق موجود درباره برنامه هسته‌ای ایران را (با وجود پایبندی ایران به توافق هسته‌ای و تایید آژانس) وارونه جلوه دهند! در این میان، اساسا استفاده از «دروغ بزرگ» اهمیتی برای امثال هایکو ماس، لودریان و دیگر مقامات اروپایی ندارد.
3- سکوت دستگاه دیپلماسی کشورمان در برابر اظهارات هایکو ماس، بی‌ربط با محوریت ژرمن‌ها در ایجاد ساختار معیوب و محدود INSTEX نیست! همگان به یاد دارند که SPV یا ساختار مالی ویژه اروپا برای نخستین‌بار توسط وزیر خارجه آلمان معرفی و در ادامه در قالبی موسوم به اینستکس طراحی شد. بدون شک این از سوی ملت ایران پذیرفته نیست که «محوریت ژرمن‌ها در INSTEX» به دستمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، دلیل یا بهانه‌ای برای سکوت در برابر اقدامات وقیحانه برلین در برابر تهران تبدیل شود. ضمن آنکه خیانت مقامات آلمانی و اروپایی در قبال راه‌اندازی سازوکار مالی ویژه اروپا و بی‌تعهدی آنها در این‌باره نیز بر همگان مسجل است. ژرمن‌ها و فرانسوی‌ها سعی دارند «INSTEX» را به جای یک «تضمین اقتصادی»، به یک «اهرم فشار» یا «حق‌السکوت» علیه ایران تبدیل کنند. این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران زیر بار چنین موضوعی نخواهد رفت. از این رو وزارت امور خارجه کشورمان باید هر چه سریع‌‌‌‌‌‌تر نسبت به برخورد قاطعانه با هایکو ماس و وزارت خارجه آلمان اقدام کرده و بدون هیچ‌گونه تعارفی، پرده از بازی مشترک واشنگتن و برلین (و 2 بازیگر اروپایی دیگر) علیه کشورمان بردارد. در غیر این صورت، اتخاذ چنین مواضع و بیان چنین جملات هدفمندی از سوی مقامات غربی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.
انتهای پیام/ "

" https://www.dailymail.co.uk/sciencet...n-reactor.html


پسر 12 ساله در انباری خانه موفق به ساخت رآکتور اتمی شد!
او اکثر قطعات دستگاه خود را از ebay خریداری کرد!



___________________________
فرهیختگان عزیز، یادتان هست، چقدر احمدی نژاد را بابت ادعای مشابه، مسخره کردید؟ و امکان وقوع چنین چیزی را مطلقا محال دانستید؟


https://www.aparat.com/v/T10Ce/%D8%A...B1%DA%98%DB%8C "