" ترجمه انصاری
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۲۹﴾
خدا [برای فهماندن حقیقت توحید و شرک] مثلی زده است: مردی را که اربابانی ناسازگار و بداخلاق در [مالکیّت] او شریک اند، و مردی که فقط برده یک مالک است، آیا این دو برده از جهت فرمان گرفتن و فرمان بردن با هم یکسانند؟ [موحدان که بنده خدای یکتا هستند، دارای زندگی منظم و پاک و آخرتی آبادند، و مشرکان که فرمان بران اربابان گوناگونند، دارای زندگی پریشان و آخرتی خراب اند.] همه ستایش ها ویژه خداست. بلکه بیشترشان [به آثار و منافع بندگی خدا] معرفت و آگاهی ندارند. (۲۹)
آیا کسی که فقط از قرآن تبعیت می کند بهتراست یا آنهایی که از بحارلانوار اصول کافی و صحیح مسلم و صحیح بخاری وامسال هم تبعیت می کنند "

" اگر بنای حقیقت‌جویی در میان باشد، به کلمات دقت می‌شود و قرائن در نظر گرفته می‌شود.
شما به خوبی نشان دادید که رویکردتان در مواجهه با قرآن نیز همین‌گونه است و صرفاً به دنبال مسائل خاصی هستید که بتوانید با تعمیه نسبت به برخی امور دیگر، بعض اوهام خود را به پیش ببرید.
همینجاست که این آیه شریفه چون گوهر ناب می‌درخشد و راه امثال شما را می‌بندد و این مسیر شما را که به سمت ضلالت است در تمسک به خودش نفی می‌کند:


هو الذي أنزل عليك الكتاب منه آيات محكمات هن أم الكتاب وأخر متشابهات فأما الذين في قلوبهم زيغ فيتبعون ما تشابه منه ابتغاءَ الفتنة وابتغاء تأويله وما يعلم تأويله إلا الله والراسخون في العلم يقولون آمنا به كل من عند ربنا وما يذكر إلا أولو الألباب (آل عمران7) "

" شما فکرکن مچ گیری ولی من می گویم آشکار شدن حقیقت "

" مفصل توضیح دادم و ادعای عدم فهم کردی و باز سؤال خودت را تکرار کردی و این بار در یک جمله جواب دادم. همین نشان می‌دهد که بنای فهم و تفاهم نداری و دنبال این هستی که اوهام خودت را بازگو کنی و احدی هم متعرض آن نشود.
آیا احتمال نمی‌دهی که مشکل از نحوه سؤال و رویه بحث شما باشد؟ وقتی کسی مرتب توضیح می‌دهد و طرف مقابل دنبال این است که با برجسته کردن بخشی از برخی از پاسخ‌ها و نادیده گرفتن بقیه امور به نحوی از افتضاح نادانی و مشکل خودش در فهم فرار کند، نام آن را چه می‌توان گذاشت؟
دوران بزن دررو در فضای اینترنت گذشته است و خوب است به اربابانتان منتقل کنید که زمانه عوض شده و دیگر حرف‌های کلیشه‌ای و به دنبال جواب‌های کلیشه‌ای بودن جواب نمی‌دهد! "

" این سوالم بود که خیلی روشن پرسیدم
و این هم جواب شما بود

.

شکرد شما همین است بطور شفاف جواب نمی دهید و سوال را انقدر می پیچانید که وقتی جهل و حیله شما نمایان شد به نحوی وبه بهانه های واهی راه گریزی دراین بین پیدا کنید وهمچنان برچهل خود پافشاری کنید وراه باشد برای گمراه کردن دیگران از ماانزل الله "

" خوب، چنین نظری نداشته باشند، برای مچ‌گیری اینجا بحث میکنیم یا میخواهیم حق واضح شود؟ تازه این چیزی که میگویید من گفتم هم دروغ میگویید چون من با قید گفتم نه مطلق، ایشان هم که مقصودش را توضیح داده، خوشمزه آنست که مثال معروف دم خروس میزنید، و حال آنکه این مثال مال یک نفر است نه دو نفر در فضای باز اینترنت! آن هم برداشت از آیات قرآن که تجربه هزاران کتاب تفسیر و اختلاف برداشت دارد. "

" باز هم سؤال می‌کنم که ایچادکننده بحث آیا قیود و قرائن را نمی‌بیند یا نمی‌فهمد؟ یا عمداً آنها را نادیده می‌گیرد؟ "

"
این کار شما دقیقاً مصداق اخذ به متشابهات از روی زیغ و به جهت فتنه است. خود تأمل کنید که چه می‌کنید.


وقتی از ابتدا مطلب را روشن می‌کنیم و بعد مبنی بر آن سؤال را ادامه می‌دهیم، چگونه به خود اجازه انفصال و عدم توجه به قرائن می‌دهید؟


همین رویکرد شما در خصوص آیات کتاب خدا هم مشهود است و زنهار که کسی که بنا دارد آنچه را که قلب بیمارش می‌پسندد از متنی بیرون بکشد و به آن تحمیل کند، بتواند به نور هدایت رهنمون شود. "

"
شما دوتا سوال جداگانه کردید
اگر به سوال دومتان توجه کنید گفتید
به نحوی که متشابهات راهم دربربگیرد تغیر وتحریف کردید ؟ "

" اینگونه رفتاری از زندیق و کافر و مشرک انتظار می‌رود و امثال اینان با این رفتارهای سخیف خود نشان می‌دهند که از زمره اینانند.
اینکه نوشتاری را برای فهم و تبادل نظر بخوانید بسیار تفاوت دارد با اینکه به دنبال چیزی بگردید که آنچه را در وهم دارید به کرسی بنشانید و نوع برخورد ایجادکننده این بحث کاملاً معلوم است و نه می‌فهمد و نه قصد دارد که بفهمد. "

" همچنین توضیح مفصل داده شد که مقصود از اتباع «ما انزل الله» چیست. اما گویا ایجادکننده بحث نمی‌بیند و نمی‌فهمد "

" ظاهراً دروغگویی و تدلیس اساس کار شماست.
قید به نحوی که زاییده ذهن شماست را عمداً حذف کردید یا واقعاً آن را ندیدید؟ "

"
این جواب دوستتان به سوالم بود
شما می گوئید شکی نیست کل قرآن است در صورتی که دوستتان چنین نظری ندارند
دم خروس و باورکنم یا قسم حضرت عباس "

" دوست گرامی، خیلی جالب است، دو قسمت عبارت ایشان را رنگی میکنید و قید بین آن دو را نمیبینید؟!

قید را من رنگی میکنم:

در کجا امر به تبعیت کل کتاب کرده به آن نحوی که زاییده ذهن شماست؟

ایشان در اینجا تصریح کرد که مقصودش چیست:
"

" بازهم به دوستتان بگوئید که می گویند

"

" مقامات ارشد کشور اعلام کرده‌اند که به دنبال جنگ با آمریکا نیستند (که راهبرد درست و عاقلانه‌ای است)، آمریکایی‌ها هم گفته‌اند دنبال درگیری نظامی نیستند (به استثنای حداقل جان بولتون)؛ و مذاکره‌ای هم با آمریکا صورت نمی‌گیرد (که بسیاری از منتقدان سیاست خارجی کشور و طرفداران مذاکرات برجام هم در شرایط فعلی، مذاکره با آمریکای ترامپ، بدون دستورکاری برای مذاکره و تضمینی برای پایبندی به نتیجه، و موضع تحقیرآمیز دولت آمریکا مذاکره را درست نمی‌دانند.)
مسأله این نیست که راهبرد نه جنگ و نه مذاکره در شرایط فعلی درست هست یا نیست، بلکه به شرط درستی، باز هم کفایت نمی‌کند. «نه جنگ» و «نه مذاکره» هر دو با «نه» شروع می‌شوند و به معنای بی‌کنشی یا فقدان کنش فعال هستند. فقدان کنش فعال در چنین وضعیتی که بدون هر گونه اقدام تنش‌آمیز دیگری از سوی آمریکا، تنش افزایش می‌یابد، به معنای عدم کفایت این موضع به تنهایی است.
آمریکایی‌ها تحریم‌ها را افزایش می‌دهند و حتی اگر منازعه نظامی بر اثر رخدادی اتفاقی یا توطئه‌ای شبیه به آن‌چه گفته می‌شود به شکل ساختگی آغازگر جنگ ویتنام شد، رخ ندهد؛ جنگ اقتصادی ادامه می‌یابد. کشوری که هزینه جاری دولت آن از میانه دهه ۱۳۸۰ تا میانه دهه ۱۳۹۰ به شدت افزایش یافته، بر اثر بیش از یک‌ونیم دهه رشد اقتصادی نامناسب و نرخ پایین تشکیل سرمایه، فرار سرمایه و بی‌ثباتی اقتصادی نرخ بیکاری در آن افزایش یافته، و در کنار همه این‌ها فساد و نابرابری اقتصادی و اجتماعی به حد بالایی رسیده است، خود به خود در معرض تنش اقتصادی و تبدیل آن به مسائل اجتماعی، سیاسی و نهایتاً امنیتی قرار می‌گیرد.
آخرین آمارها و گزارشی از مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهند فقر عمیق‌تر و گسترده‌تر می‌شود و سخن از زوال بین یک تا دو میلیون شغل بر اثر تعطیلی کارگاه‌ها در میان است. همه این‌ها نشان می‌دهند که راهبرد «نه جنگ نه مذاکره» برای ممانعت از بدتر شدن شرایط کفایت نمی‌کند. نکته مهم‌تر این است که راهبردهایی که در گذشته – حتی در شرایط غیرتحریمی و عادی اعمال شده‌اند - نتوانسته‌اند مسبب رشد اقتصادی کافی، توسعه اشتغال، ممانعت از تخریب محیط‌زیست، ارتقای عدالت اجتماعی و مقابله با فساد شوند. بدیهی است آن راهبردها در شرایط تحریمی، رکود تورمی و نارضایتی اجتماعی و تضعیف سرمایه اجتماعی، نتایج بدتری به‌ بار می‌آورند.
من قبلاً نوشته‌ام که کشور دچار «ساخت برهه حساس» در چهل سال گذشته بوده است، اما گفتمان «برهه حساس» دیگر به کار این شرایط نمی‌آید. «ما مقاومت می‌کنیم» اسم رمز متداول در «ساخت برهه حساس» بوده و هست؛ و مقامات ارشد اکنون نیز همین عبارت را تکرار می‌کنند. مسأله اما این است که «برهه حساس» برای توصیف این وضعیت کفایت نمی‌کند و مردم و نخبگان می‌پرسند «نه جنگ، نه مذاکره!؟ پس چی؟» گفتمان «پس چی؟» سر بر آورده است.
گفتمان «نه جنگ نه مذاکره» بدون هیچ تغییر رویه‌ای، یعنی نشستن به انتظار بسته شدن تک تک منفذهای تنفس اقتصاد و در نهایت جامعه، عین آب‌پز شدن قورباغه‌ای که در درون آب در حال گرم شدن و جوش آمدن است، بی‌تحرک. عبارت «ما مقاومت می‌کنیم» هم حداقل دو مشکل دارد. اول، «ما» کیست؟ «مقاومت» چیست، یعنی چه کار می‌کنیم که اسم‌اش مقاومت است؟
کاربرد واژه ما، یعنی جمعی که چیز مشترکی دارند، و مقاومت کردن هم اغلب به معنای تحمل فشار یا هزینه‌ای است. آیا «ما مقاومت می‌کنیم» یعنی «ما ایرانیان اعم از فقیر و غنی، رئیس و مرئوس، بالادست و فرودست، هزینه‌هایی را بین خودمان تقسیم می‌کنیم و هر کس مسئولیت و قدرت بیشتری دارد، مسئولیت بیشتری می‌پذیرد؟» یا این‌که عده‌ای حرف می‌زنند و بقیه تحمل می‌کنند؟
گفتمان «پس چی؟» می‌پرسد «ما کیست؟»، «مقاومت به چه معناست؟»، «فشار مقاومت چگونه بین ماها توزیع می‌شود؟»، «مقاومت ماها چه ویژگی‌ای دارد که نتیجه‌اش مثبت باشد نه له شدن زیر فشار؟»، «مسئولیت عواقب این مقاومت ماها را چه کسی و چگونه می‌پذیرد؟»، «نقشه راه مقاومت را چه کسانی، از چه طریقی و با چه کیفیتی طراحی کرده‌اند؟»، «شاخص ارزیابی موفقیت در مقاومت چیست؟»، «چشم‌انداز موفقیت چند سال و با چه هزینه‌ای است؟» و «آخرش چی می‌شه؟»
این‌ها سؤالاتی است که مردم منتظرند پاسخ آن‌ها را بشنوند. مردمانی رنجیده از فشار اقتصادی و تیرگی چشم‌انداز، برای تحمل کردن، به پاسخ این سؤالات نیازمندند. باز هم ما و برهه حساس کنونی، اما برهه حساس «پس چی؟»
دکتر فاضلی "

"
شما لطف کنید واین سخن را به دوستتان بگوئید که می گویندخداوند هرگز نمی گویند از بعضی ماانزل الله پیروی نکنید "

" واقعش این پست شما را دیدم و آمدم دو سه کلمه بنویسم اما دوباره نگاهم به عبارت شما افتاد: (اهل تفکر ، اندیشه ، تحقیق و قلم..) خجالت کشیدم که چرا به ذهنم آمده جواب بدهم، بهتر است منتظر بمانم از جواب دیگران استفاده کنم. "

" دوست گرامی، متاسفانه دروغ پشت دروغ! کجا آیه ۷ آلعمران میگوید: (نباید از بعضی آیات آن تبعیت کرد چرا که موجب فتنه و گمراهی می شوند!) و شکی نیست که آیه ۳ اعراف هم منظور کل قرآن کریم است البته هر جا امر و نهی است و اتباع معنا دارد.

به آیه ۷ آلعمران نگاه کنید، سر سوزن اسمی از نهی از اتباع متشابهات نیست، بلکه توصیف رفتار کسانی است که مرض قلبی دارند، میفرماید: آنها به انگیزه فتنه و دستیابی به تاویل، سراغ متشابهات میروند، نمیگوید اصلا نباید دنبال متشابهات رفت، اتفاقا خداوند متعال متشابهات را آورده برای اینکه به امثال من و شما که این بحثها را میکنیم مثل خورشید بفهماند که باید نزد کسانی بروید که خدا به آنها متشابهات را تعلیم کرده است و گرنه ول معطلید!

از آیه ۷ آلعمران به آیه ۵۳ همین سوره بروید، جواب شما به وضوح موجود است، میفرماید: به همه ما انزل الله باید ایمان داشت، کل من عند ربنا، اما خود خداوند فرموده متشابهات دارد، با آنها چه کنیم؟ فورا راه حل را ارائه میدهد:

رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدينَ (آل‏عمران 53)

یعنی وقتی با متشابهات روبرو شدیم فورا سراغ پیامبر ص میرویم و از او اتباع میکنیم که هر جور آیه متشابه را معنا کرد همان مراد خداوند نازل کننده قرآن است.

و اما اینکه میگویید: (و کتاب خود را نور معرفی می نماید) قطعا همینطور است اما نه نور برای هر کس! هدی للمتقین، یهدی به الله من اتبع رضوانه سبل السلام، اما برای ظالمین: لا یزید الا خسارا، و برای فاسقین: یضل به کثیرا و ما یضل به الا الفاسقین.

پس اگر خودمان سراغ اتباع متشابه رفتیم به انگبیزه فتنه و تاویل، مرض قلب داریم، اما اگر برای اتباع متشابه سراغ پیامبر خدا رفتیم با گردن کشیده میگوییم: و اتبعنا الرسول فاکتبنا مع الشاهدین.
. "

" عجب!
جوابت را دادم و اگر نمی‌فهمی بگو کجایش را نفهمیدی.
آنچه وصف خودت است به دیگران نسبت می‌دهی؟ وقتی بیانات متعدد مطرح شده و تو با بی‌توجهی حتی حاضر نیستی با دقت پاسخ‌ها را مطالعه و درباره آنها تفکر کنی، چگونه می‌توان با تو بحث کرد؟
وقتی از فهم یک جمله ساده عاجزی چگونه مدعی فهم قرآن می‌شوی؟
هر بحثی به مقدماتی نیاز دارد که تو از آن بی‌بهره هستی و لازم است که حداقل‌های مباحثه را به دست آوری و سپس وارد گفت‌وگو شوی.
مشکل شما این است که بنای فهم ندارید و فقط می‌خواهید توهماتی که دارید به کرسی بنشانید و اگر پاسخی در چارچوب تنگ ذهنی شما نبود می‌گویید جواب داده نشده!
قطعاً اگر بدون طمطراق و سعی در به کرسی نشاندن توهمات و پیش‌داوری‌هایی که سعی دارید بر قرآن تحمیل کنید، در محضر قرآن کریم زانو بزنید و بخواهید که همه با کمک هم سعی کنیم که درکی به فراخور حال خود از این دریای عظیم داشته باشیم، همه ما از آن استقبال خواهیم کرد و همه بهره می‌بریم، اما پیش از آن لازم است که خودمحوری و اغلالی را که بر پای فهم خود بسته‌اید کنار بگذارید. "